Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 15 września 2016 r., sygn. I SA/Po 255/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aleksandra Kiersnowska - Tylewicz (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Nikodem Sędzia WSA Dominik Mączyński Protokolant ref. staż. Natalia Puchalska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 września 2016 r. sprawy ze skargi [...] na postanowienie Ministra Finansów działającego przez organ upoważniony Dyrektora Izby Skarbowej w [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia I. uchyla zaskarżone postanowienie; II. zasądza od Ministra Finansów działającego przez organ upoważniony Dyrektora Izby Skarbowej w [...] na rzecz strony skarżącej kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 24 lipca 2015 r., Gmina X. (dalej zwana również skarżącą lub wnioskodawczynią) zwróciła się z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami dokumentującymi koszty utrzymania ponoszonymi na świetlice wiejskie oraz w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami modernizacyjnymi ponoszonymi na te świetlice.

We wniosku o wydanie interpretacji wnioskodawczyni wyjaśniła, że jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, oraz że wykonuje zadania nałożone na nią przepisami prawa. Skarżąca występuje jako organ władzy publicznej, wykonujący zadania nałożone odrębnymi przepisami prawa i jako taka, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest uznawana za podatnika tego podatku. Jednocześnie skarżąca wykonuje czynności wpisując się w definicję działalności gospodarczej w rozumieniu powołanej ustawy, będąc przy tym zarejestrowanym podatnikiem VAT. Wnioskodawczyni jest właścicielem budynków będących świetlicami wiejskimi, które służą wykonywaniu zadań z zakresu kultury i zmierzających do integracji społeczności wiejskich. W świetlicach wiejskich odbywają się zebrania Rady Sołeckiej, spotkania z mieszkańcami, a także różne imprezy okolicznościowe. Koszty utrzymania i modernizacji świetlic wiejskich ponosi skarżąca, która obecnie nie wynajmuje odpłatnie świetlic wiejskich, jednak planuje wprowadzić rozwiązania regulujące kwestie korzystania z tych obiektów. Zgodnie z założeniami świetlice wiejskie mają służyć w przyszłości czynnościom opodatkowanym jak i czynnościom nie podlegającym ustawie o podatku od towarów i usług (zadania własne). Dochody z wynajmu obiektów mają zaś wpływać na rachunek gminy, na podstawie faktur VAT, których wystawcą ma być gmina. Nie można jednak określić w jakim udziale wydatki na modernizację budynków i ich utrzymanie (koszty bieżące), a także zakup wyposażenia będą służyć sprzedaży opodatkowanej, a w jakim nie będą. Istnieje zamiar wykorzystywania budynków świetlic wiejskich do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wobec powyższego zdaniem skarżącej mamy tu do czynienia z dwoma rodzajami działań: publicznym (własnym) i komercyjnym. Wskazano również, że nie będzie obiektywnej możliwości przypisania z ponoszonych wydatków poszczególnych kwot podatku od towarów i usług do konkretnych czynności opodatkowanych i nieopodatkowanych. Nie można mieć pewności, że pojawią się podmioty gotowe wynająć odpłatnie pomieszczenia w świetlicy, co byłoby udokumentowane fakturą. Będzie jednak możliwość takiego wynajmu na podstawie stosownych regulaminów i odpowiednich procedur.