Wyrok WSA w Lublinie z dnia 27 września 2016 r., sygn. II SA/Lu 497/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec, Sędziowie Sędzia WSA Jacek Czaja (sprawozdawca), Sędzia NSA Maria Wieczorek-Zalewska, Protokolant Starszy inspektor sądowy Jolanta Sikora, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 27 września 2016 r. sprawy ze skargi A. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie przywrócenia stosunków wodnych na gruncie lub nakazania wykonania urządzeń zapobiegających szkodom oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze, po rozpatrzeniu odwołania A. G. (dalej: skarżący), utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy J. z dnia 29 grudnia 2015 r., znak: [...], o odmowie nakazania Zarządowi Dróg Powiatowych w L. z siedzibą w B. (zarządcy drogi powiatowej nr [...]; dalej także: "Zarząd Dróg Powiatowych") oraz G. G. (zarządcy drogi gminnej nr [...]; dalej także: "Gmina") przywrócenia stanu poprzedniego na gruncie lub wykonania urządzeń zapobiegającym szkodom w miejscowości K., G. G..

W uzasadnieniu decyzji Kolegium wyjaśniło, że po dokonaniu analizy zgromadzonego materiału dowodowego, a w szczególności opinii hydrologicznej, protokołu oględzin nieruchomości oraz pozostałej dokumentacji technicznej, należało uznać, że dawał on podstawę do wydania zaskarżonej decyzji. Zdaniem organu, argumenty podniesione w odwołaniu w zakresie wadliwości tego materiału dowodowego oraz jego oceny są bezzasadne. Mnożenie przy tym kolejnych opinii biegłych tylko dlatego, że nie zawierają one stwierdzeń tożsamych ze stanowiskiem skarżącego jest bezzasadne oraz powoduje powiększanie kosztów postępowania i jego nadmierne wydłużanie. Kolegium wskazało, że to do organów administracji należy ocena i ewentualna konfrontacja sprzecznych ze sobą opinii, co miało miejsce w niniejszej sprawie.

W skardze do Sądu na powyższą decyzję skarżąca zarzuciła naruszenie: