Wyrok WSA w Lublinie z dnia 29 września 2016 r., sygn. II SA/Lu 592/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak, Sędziowie Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz, Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca), Protokolant Specjalista Beata Basak, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 29 września 2016 r. sprawy ze skargi I. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie świadczenia z pomocy społecznej uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Wójta Gminy z dnia [...] r. nr [...]

Uzasadnienie

Sygn. akt II SA/Lu [...]

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...]. Wójt Gminy K. odmówił przyznania I. G. świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad synem A. J. oraz związanych z tym świadczeniem składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne. W uzasadnieniu podano, że stosownie do art. 17 ust. 1b ustawy z dnia [...]. o świadczeniach rodzinnych ( tekst jedn. Dz. U z 2015r. poz. 114 ze zmianami ) świadczenie pielęgnacyjne przysługuje, jeśli niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała nie później, niż do ukończenia 18 roku życia ( pkt1) lub w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej, jednak nie później, niż do ukończenia 25 roku życia. Według orzeczenia Powiatowego Zespołu Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności w L. z dnia [...]. niepełnosprawność A. J. istnieje od [...]., a więc po ukończeniu przez niego 18 roku życia. W tym czasie nie kontynuował nauki w szkole lub szkole wyższej. Po rozpoznaniu odwołania strony Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...]. uchyliło decyzję w części dotyczącej odmowy przyznania składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne i w tym zakresie postępowanie umorzyło, natomiast utrzymało decyzję w części dotyczącej odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego. Także ten organ przytaczając treść art. 17 ust.1b ustawy o świadczeniach rodzinnych stwierdził brak niezbędnej przesłanki do uzyskania wnioskowanego świadczenia. Dodatkowo wskazano, że według pisma Dyrektora Przyzakładowej Zasadniczej Szkoły Zawodowej Zakładu Doskonalenia Zawodowego w L. z dnia [...]. A. J. z dniem [...]. został skreślony z listy uczniów. Oznacza to, że jeszcze przed ukończeniem 18 roku życia, co miało miejsce [...]., nie miał statusu ucznia. Odnosząc się do podnoszonego w odwołaniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia [...]. ( P [...] ), w którym Trybunał uznał, że art. 17 ust.1 b ustawy o świadczeniach rodzinnych w zakresie w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną po ukończeniu przez nią wieku określonego w tym przepisie ze względu na moment powstania niepełnosprawności jest niezgodny z art. 32 ust.1 Konstytucji RP, Kolegium uznało, że nie może on mieć zastosowania w sprawie. Organ zwrócił bowiem uwagę na treść uzasadnienia wspomnianego wyroku, gdzie Trybunał uznał, że skutkiem wejścia w życie wyroku nie jest ani uchylenie art. 17 ust.1b ustawy o świadczeniach rodzinnych, ani uchylenie decyzji przyznających świadczenie, ani wykreowanie prawa do żądania świadczenia dla opiekunów dorosłych osób niepełnosprawnych, jeżeli niepełnosprawność podopiecznych nie powstała w okresie dzieciństwa, ale jedynie wskazanie na niezwłoczne uregulowanie tej kwestii przez ustawodawcę. W ocenie Kolegium treść orzeczenia Trybunału nie daje podstaw do wyprowadzenia interpretacji omawianego przepisu pozwalającej na przyznanie świadczenia. Uzasadniając natomiast decyzję o uchyleniu i umorzeniu postępowania pierwszej instancji, co do składek Kolegium zaznaczyło, że są to kwestie materialno techniczne, nie podlegające rozstrzygnięciu w drodze decyzji administracyjnej, choć mogą znaleźć się w jej uzasadnieniu.