Wyrok WSA w Kielcach z dnia 11 sierpnia 2016 r., sygn. I SA/Ke 392/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Kuchta, Sędziowie Sędzia WSA Renata Detka, Sędzia WSA Ewa Rojek (spr.), Protokolant Starszy inspektor sądowy Anna Adamczyk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 sierpnia 2016 r. sprawy ze skargi J. T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości na 2016 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

1.1 Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Kielcach (dalej: Kolegium) decyzją z 29 kwietnia 2016 r. nr (...) utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta K. z 15 stycznia 2016 r. nr (...) ustalającą J.T. podatek od nieruchomości na 2016 r. w kwocie 145 zł.

1.2 Kolegium ustaliło, że na podstawie wypisu rejestru lokali z 22 marca 2016 r. znajdujący się w bryle budynku mieszkalnego przy ul. P. garaż stanowi przedmiot odrębnej własności lokalu o charakterze niemieszkalnym i posiada odrębną księgę wieczystą. Współwłasność J.T. stanowi ułamek 19922/120468 powierzchni 1204,6 m2, co stanowi powierzchnię do opodatkowania 19,22 m2.

Organ wskazał przepisy ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, w tym art. 2 ust. 1 pkt 2 stanowiący o przedmiocie opodatkowania, art. 1 a ust. 1 pkt 1 zawierający definicję budynku, art. 3 ust. 1 stanowiący o podmiocie opodatkowania i ust. 4a odnoszący się do garażu wielostanowiskowego, art. 4 ust. 1 pkt 2 regulujący podstawę opodatkowania i art. 5 ust. 1 pkt 2 lit a/ i lit. e/ odnoszące się do stawek. Powołał fragment uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z 27 lutego 2012 r. II FPS 4/11, w której podniesiono, że w świetle art. 2 ust. 1 pkt 2 i art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, garaż stanowiący przedmiot odrębnej własności, usytuowany w budynku mieszkalnym wielorodzinnym, podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości według stawki podatku przewiedzianej w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. e/ tej ustawy, tj. według stawki przewidzianej dla budynków lub ich części "pozostałych". Organ wskazał też na art. 20 ust. 1 pkt 3 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne oraz art. 21 ust. 1 tej ustawy stanowiący, że podstawą wymiaru podatków od nieruchomości są dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków.