Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 14 lipca 2016 r., sygn. I SA/Po 1659/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Bejgerowska Sędziowie Sędzia WSA Ireneusz Fornalik Sędzia WSA Dominik Mączyński (spr.) Protokolant: referent stażysta Krzysztof Dzierzgowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 lipca 2016 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry oddala skargę.

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Celnego w P., decyzją z dnia [...] lutego 2015 r., nr [...], wymierzył A. sp. z o.o. (dalej zwanej spółką lub skarżącą) karę pieniężną w kwocie [...] zł za urządzanie gry na automacie [...] nr [...] poza kasynem gry.

W motywach rozstrzygnięcia organ I instancji wyjaśnił, że w dniu [...] listopada 2013 r., przeprowadzono kontrolę w lokalu "[...]", mieszczącym się na oś. X. [...] w B.. Działalność gospodarcza we wskazanym lokalu była prowadzona przez A. A.. Organ I instancji wyjaśnił, że z protokołu przeprowadzonej kontroli wynika, że w kontrolowanym lokalu znajdowało się wymienione na wstępie urządzenie, którego wygląd i wyposażenie sugerowało, że jest to automat do gier w rozumieniu ustawy o grach hazardowych. W wyniku przeprowadzonych na urządzeniu gier kontrolnych ustalono, że gry na nim prowadzone są o wygrane pieniężne i zawierają element losowy. W ocenie kontrolujących powyższe okoliczności wyczerpują przesłanki o których mowa w art. 2 ust. 3 ustawy o grach hazardowych. Organ I instancji wyjaśnił, że w toku prowadzonego postępowania karnoskarbowego pozyskano ekspertyzę biegłego sądowego, sporządzoną z badania kontrolowanego urządzenia, która stanowi również dowód w niniejszym postępowaniu. W terminie otwartym do wypowiedzenia się w sprawie zgromadzonego materiału dowodowego spółka wniosła o umorzenie postępowania motywując to faktem, że przepis art. 14 ustawy o grach hazardowych, jako przepis techniczny w rozumieniu dyrektywy 98/34/WE jest przepisem bezskutecznym, niemogącym stanowić podstawy rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie. Odnosząc się do wniosku skarżącej organ I instancji wyjaśnił, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w punkcie 25 wyroku z dnia 19 lipca 2012 r. w sprawach połączonych C-213/11, C-214/11 oraz C-217/11 uznał że art. 14 ust. 1 ustawy o grach hazardowych stanowi przepis techniczny w rozumieniu Dyrektywy 98/34/WE. W ocenie Naczelnika Urzędu Celnego w P. przepis art. 14 ust. 1 ustawy o grach hazardowych, nie stanowił jednak podstawy rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie. Zawartego w przepisie art. 89 ust. 1 pkt 2 powołanej ustawy sformułowania, nie należy również bezpośrednio utożsamiać z art. 14 ust. 1 ustawy o grach hazardowych. Wyjaśniono również, że wskazana ustawa docelowo nie przewiduje możliwości prowadzenia gier na automatach w innych miejscach niż kasyna gry. Przywołany ostatnio przepis odnosi się do tych podmiotów, które działają legalnie, na podstawie zezwolenia, ale po jego wygaśnięciu będą musiały przenieść swoją działalność do kasyn gry. Zaznaczono również, że w sentencji powołanego powyżej wyroku TSUE stwierdzono, że przepisy krajowe tego rodzaju jak przepisy ustawy o grach hazardowych, które mogą powodować ograniczenie, a nawet stopniowe uniemożliwienie prowadzenia gier na automatach o niskich wygranych poza kasynami i salonami gry, stanowią potencjalnie przepisy techniczne.