Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 20 lipca 2016 r., sygn. II SA/Gl 375/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska, Sędziowie Sędzia WSA Piotr Broda, Sędzia WSA Artur Żurawik (spr.), Protokolant specjalista Magdalena Dąbek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 lipca 2016 r. sprawy ze skargi M. L. i A. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie przywrócenia stosunków wodnych na gruncie uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Miasta P. z dnia [...] r. nr [...].

Uzasadnienie

Decyzją Burmistrza Miasta P. z dnia [...] r., nr [...], wydaną po ponownym przeprowadzeniu postępowania na podstawie art. 29 ust. 1 i ust. 3 ustawy z dnia 18 lipca 2001 roku - Prawo wodne (j.t. Dz. U. z 2015 r., poz.469 z późn. zm. - dalej p.w.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku - Kodeks postępowania administracyjnego (obecnie j.t. Dz. U. z 2016 r., poz. 23 - dalej k.p.a.) odmówiono nałożenia na E. B. i J. B. obowiązku polegającego na przywróceniu stanu poprzedniego terenu działki nr ew. 1 lub wykonaniu urządzeń zapobiegających szkodom.

W uzasadnieniu podano m. in., że z wniosków zawartych w ekspertyzie wynika, iż aktualny stan zagospodarowania powierzchni działki 1 nie narusza stanu wody w sposób mogący powodować szkody dla gruntów działek 2, 3, 4 należących do A. i M. L. Tym samym brak jest podstaw do zastosowania art. 29 ust. 3 p.w. i nałożenia obowiązku polegającego na przywróceniu stanu poprzedniego bądź wykonaniu urządzeń zapobiegających szkodom.

Od wskazanej decyzji złożyli odwołanie A. L. i M. L. wnosząc o jej uchylenie. Zdaniem odwołujących się, w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ I instancji nie odniósł się do uwag zgłaszanych w piśmie z dnia 21 października 2015 r. Ponadto odwołujący podtrzymali swoje stanowisko, że prace prowadzone na działce nr 1 nie są makroniwelacjami, lecz są "budowlą ziemną" zdefiniowaną w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego. Wskazują również na fakt, że obecne nachylenie skarpy znacząco przyspiesza spływ wód opadowych oraz osuwanie się gruntu na ogrodzenie w postaci betonowego płotu, co uznają za "szkodę dla gruntów sąsiednich". Odwołujący uważają także, że organ I instancji nie zastosował się do zalecenia autora opinii dot. uporządkowania skarpy poprzez zmianę kąta jej nachylenia i odsunięcie jej od granicy działki na odległość ok. 0,5m. Odwołanie zawiera także żądanie wykonania betonowego muru oporowego lub przywrócenia stanu poprzedniego.