Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. II SA/Gd 247/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mariola Jaroszewska (spr.) Sędziowie: WSA Jolanta Górska NSA Zbigniew Romała po rozpoznaniu w Gdańsku w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 27 lipca 2016 r. sprawy ze skargi A. J. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 7 marca 2016 r., nr [...] w przedmiocie wszczęcia postępowania w sprawie nieważności decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego 1/ uchyla zaskarżone postanowienie oraz postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 12 sierpnia 2014 r. nr [...]; 2/ zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącego A. J. kwotę 680 (sześćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Przedmiotem niniejszej sprawy jest skarga A. J. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 7 marca 2016 r. nr [...].

Jak wynika z akt sprawy postanowienie to wydane zostało w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

Prezydent Miasta, decyzją z dnia 23 stycznia 2012 r. nr [...], ustalił lokalizację inwestycji celu publicznego polegającego na budowie stacji bazowej telefonii komórkowej "[...] na działce nr [...] w G. przy ul. R. Samorządowe Kolegium Odwoławcze, decyzją z dnia 3 stycznia 2013 r. nr [...], utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Pismem z dnia 24 kwietnia 2013 r., uzupełnionym pismami z dnia 22 lipca 2013 r. i z dnia 24 lipca 2013 r., A. J. - działający w imieniu własnym i mieszkańców K., zwrócił się do Samorządowego Kolegium Odwoławczego o stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 3 stycznia 2013 r. oraz o stwierdzenie, że poprzedzająca ją decyzja Prezydenta Miasta wydana została z naruszeniem prawa. Uzasadniając wniosek wskazał, że decyzje te wydane zostały z naruszeniem: art. 10 § 1, art. 79 i art. 81 kpa - poprzez uznanie, że nie przysługuje mu prawo strony w niniejszym postępowaniu, gdy należąca do niego nieruchomość znajduje się w wyznaczonym w sprawie obszarze analizowanym; art. 7, art. 8, art. 9, art. 11 i art. 107 kpa - poprzez nie wyjaśnienie pojęć tj. wiązka, tilt; art. 1, art. 2, art. 5, art. 7, art. 8, art. 21 ust. 1, art. 31, art. 32, art. 64 ust. 1, art. 74 ust. 2 i 4, art. 76, art. 77, art. 78, art. 86 i art. 92 ust. 1, art. 59, art. 63, art. 71, art. 72, art. 97 ust. 1, art. 61 ust. 1 pkt 1, art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnieniu informacji o środowisku i jego ochronie; przepisów ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska; przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym; art. 53 ust. 1 ustawy prawo wodne oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r. Wnioskujący uważa także, że decyzje te wydane zostały z naruszeniem art. 5 ust. 1 pkt. 1 ustawy Prawo budowlane w związku z art. 21 Konstytucji RP oraz art. 1 protokołu o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności z dnia 4 listopada 1950 r. W jego ocenie orzekające w sprawie organy przeprowadziły postępowanie pomijając właścicieli nieruchomości znajdujących się w bezpośrednim sąsiedztwie planowanej inwestycji. Wnioskujący podkreślił, że organ wydając kwestionowaną decyzję nie zastosował przepisów regulujących kwestię ochrony przed poziomem pół elektromagnetycznych w środowisku w związku z urządzeniami lotniska, w zasięgu którego mieszkają mieszkańcy, a także nie ustalił określonego poziomu pola elektromagnetycznego zgodnie z ustawą o ochronie środowiska. Ponadto wnioskujący uważa, że inwestor nie wykazał do tej pory, aby planowana inwestycja była inwestycją celu publicznego, a inwestor w złożonym wniosku nie określił charakterystycznych parametrów technicznych tej inwestycji jak też danych charakteryzujących jej wpływ na środowisk. Zdaniem wnioskodawcy inwestycja ta jest transgraniczna i powinna zostać uzgodniona z Marszałkiem Województwa. Organy nie przeprowadziły żadnej analizy w zakresie warunków wymagań ochrony i kształtowania ładu przestrzennego, a określenie przyjętej wysokości nie wynika z żadnego przepisu prawa. Konieczne było w niniejszej sprawie przeprowadzenie postępowania w przedmiocie określanie warunków zabudowy, a w odniesieniu do stacji bazowej telefonii komórkowej nie mają zastosowania ograniczenia wskazane w art. 61 ust. 3 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Wyjaśnił też, że teren obejmujący działkę nr [...] przy ul R. w poprzednim planie zagospodarowania przeznaczony był na funkcje mieszkaniowo - budowlane z ograniczeniem zabudowy wysokości ze względu na lotnisko do 8,5 m, a obecnie decyzję na zabudowę i zagospodarowanie terenu dla obiektów budowlanych przy ul. R. nie objętych planem również wydaje się do wysokości 8,5 m. Dodatkowo teren działki nr [...] znajduje się na terenie [...] i pod tym terenem znajduje się instalacja zbiorcza - melioracyjna. Na terenie posesji planowanej inwestycji znajduje się obszar ujęcia wód podziemnych S. z rzeki R., a teren planowanej na działce nr [...] budowy znajduje się w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, uchwalonym uchwałą Rady Miasta nr [..], pomiędzy terenem o nr [...] o zabudowie do 12 m z zakazem budowy stacji bazowych a terenami o nr [...] i [...] z zabudową do 25 m. Ponadto projektowana stacja występuje po stronie torów kolejowych, która wskazuje na zabudowę niską 8,5 m - 12 m.