Wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 kwietnia 2016 r., sygn. III SA/Wa 1429/15

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Małgorzata Długosz-Szyjko (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Piotr Przybysz, sędzia WSA Aneta Trochim-Tuchorska, Protokolant p. o. referenta stażysty Michał Strzałkowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi M. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie określenia w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2009 r. wysokości zobowiązania podatkowego oraz wysokość straty oddala skargę

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. decyzją z dnia [...] października 2013 r. określił M. M. prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą - Firma Handlowo-Usługowa "A." M. M. (dalej: "Skarżąca") i T. K. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2009 r. w kwocie 3.172 zł. W decyzji tej ustalono przychód z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej przez Skarżącą w kwocie 201.170,88 zł, koszty uzyskania przychodów w kwocie 206.043,49 zł i stratę w kwocie 4.872,61 zł.

W wyniku rozpatrzenia odwołania Skarżącej i jej małżonka - T. K., Dyrektor Izby Skarbowej w W. decyzją z dnia [...] maja 2014 r. uchylił w całości ww. decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia, wskazując na brak dokładnego ustalenia stanu faktycznego, nieprzeprowadzenie prawidłowego postępowania dowodowego oraz naruszenie przepisów postępowania podatkowego, które miały wpływ na wynik sprawy.

Dyrektor Izby Skarbowej przy ponownym rozpatrzeniu sprawy zalecił ustalenie stanu faktycznego dotyczącego uzyskanego przez firmę A. z tytułu pośrednictwa w sprzedaży prętów i blachy przychodu w kwocie 12.000 zł. Podkreślił, jednocześnie, że przychody z ww. tytułu zostały ustalone w sposób szacunkowy. Natomiast w swojej decyzji organ I instancji na podstawie art. 23 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm., dalej: "O.p.") odstąpił od określenia podstawy opodatkowania w drodze szacowania, gdyż uznał, że dane wynikające z prowadzonej księgi podatkowej oraz dowody zebrane w toku postępowania podatkowego pozwalają na prawidłowe określenie podstawy opodatkowania. W przypadku gdy w wyniku ponownego postępowania należało określić podstawę opodatkowania w drodze oszacowania, wówczas organ I instancji w pierwszej kolejności powinien zastosować jedną z metod określonych w art. 23 § 3 Ordynacji podatkowej, dopiero w przypadku niemożności zastosowania żadnej z tych metod w myśl art. 23 § 4 tej ustawy organ podatkowy może w inny sposób oszacować podstawę opodatkowania. Dodatkowo nakazano organowi ustalić kto faktycznie prowadził działalność gospodarczą pod firmą A. M. M., czy była to Skarżąca, czy jej małżonek - T. K.. Ponadto zaznaczono, że w sentencji decyzji organ I instancji określono zobowiązanie podatkowe w tej samej kwocie tj. 3.172 zł, jaka wynika ze złożonego przez Stronę zeznania PIT-36 za 2009 r., pomimo, iż stwierdzono zmniejszenie przychodów o kwotę 362.442,48 zł oraz kosztów uzyskania przychodów o kwotę 361.738,76 zł zwiększyła się strata - z kwoty 4.168,89 zł do kwoty 4.872,61 zł,