Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 20 kwietnia 2016 r., sygn. I SA/Gd 170/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Romała, Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Przasnyski, Sędzia WSA Irena Wesołowska (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Monika Fabińska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 20 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi A Sp. z o.o. z siedzibą w na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w z dnia 3 grudnia 2015 r. nr [...] [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej w sprawie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2008 roku 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w na rzecz strony skarżącej kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z dnia 24 maja 2013 r. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 18 grudnia 2012 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług "A" sp. z o.o. (dalej w skrócie zwana Spółką) za miesiące od stycznia do grudnia 2008 roku.

W decyzji tej Dyrektor Izby Skarbowej za prawidłowe uznał stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego, który zakwestionował prawo Spółki do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur wystawionych przez "B" T.D. Organ uznał bowiem, że faktury te dokumentują transakcje, które nie zostały dokonane pomiędzy podmiotami wskazanymi na fakturach jako strony transakcji, a Spółka wiedziała, lub przy zachowaniu należytej staranności powinna była wiedzieć, że transakcje te wiążą się z nadużyciem prawa.

Wyrokiem z dnia 2 października 2013 r., sygn. akt I SA/Gd 984/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę Spółki na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 24 maja 2013 r. Po rozpoznaniu skargi kasacyjnej wniesionej przez Spółkę od powyższego wyroku, Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 29 kwietnia 2015 r., sygn. akt I FSK 36/14 oddalił skargę kasacyjną.

Pismem z dnia 20 maja 2015 r. Spółka reprezentowana przez M.T., wniosła o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej w/w decyzją ostateczną Dyrektora Izby Skarbowej. Wniosek oparto o art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej, wskazując że wyszły na jaw istotne okoliczności i dowody istniejące w dniu wydania decyzji, nieznane organowi, który wydał decyzję. W ocenie Spółki treść zeznań złożonych przez T.D. w Urzędzie Skarbowym w T. w dniu 21 kwietnia 2015 r. potwierdza okoliczność, iż Spółka nie miała podstaw do kwestionowania legalności transakcji, ponieważ nie mogła podejrzewać, że w przedmiotowej sprawie wykonawcą usługi był inny podmiot niż ten, który figurował na fakturach.