Wyrok WSA w Kielcach z dnia 10 marca 2016 r., sygn. II SA/Ke 1109/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Detka (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Dorota Chobian, Sędzia WSA Jacek Kuza, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Sebastian Styczeń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 marca 2016r. przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Kielcach Reginy Górnisiewicz sprawy ze skargi [...] Sp. z o.o. z siedzibą w L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej oddala skargę.

Uzasadnienie

II SA/Ke 1109/15

UZASADNIENIE

Decyzją z [...] r., znak: [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. po rozpatrzeniu wniosku O. Przedsiębiorstwa [...] Sp. z o.o. w L. o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją tego organu z 15 czerwca 2015 r. odmawiającej stwierdzenia nieważności decyzji Zarządu Powiatu O.

z dnia 17 października 2014 r. zezwalającej ww. spółce na zajęcie pasa drogowego drogi powiatowej [...], w celu budowy sieci światłowodowej, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 127 § 3 kpa utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu Kolegium wyjaśniło, że O. Przedsiębiorstwo [...] Sp. z o.o. w L. złożyło wniosek o stwierdzenie nieważności ww. decyzji z 17 października 2014 r. w części ustalającej opłatę za zajęcie pasa drogowego w kwocie 90,00 zł.

Po rozpatrzeniu wniosku Kolegium decyzją z 15 czerwca 2015 r. odmówiło stwierdzenia nieważności powyższego rozstrzygnięcia.

We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy skarżąca spółka wniosła

o stwierdzenie nieważności decyzji z 17 października 2014 r. w części obejmującej naliczenie opłaty za zajęcie pasa drogowego.

Rozpatrując sprawę ponownie SKO podniosło, że decyzja z 17 października 2014 r. została wydana m.in. na podstawie art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych. SKO wskazało na art. 49 ust. 1, 49a, 50 ust. 6 pkt 2 ustawy z dnia 7 maja o 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych oraz podniosło, że roboty wyszczególnione w kwestionowanej decyzji organu I instancji były realizowane na podstawie zgłoszenia dokonanego przez inwestora - Województwo Świętokrzyskie - zamiaru wykonania robót budowlanych, a nie na podstawie pozwolenia na budowę. W sprawie brak było zatem podstaw do ubiegania się o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej.