Wyrok WSA w Krakowie z dnia 22 października 2015 r., sygn. I SA/Kr 1240/15

 

|Sygn. akt I SA/Kr 1240/15 | [pic] W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 22 października 2015 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Waldemar Michaldo, Sędziowie: WSA Piotr Głowacki (spr.), WSA Stanisław Grzeszek, Protokolant st. sekretarz: Iwona Sadowska - Białka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 października 2015 r., sprawy ze skargi G. Sp.z o.o. w L., na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej, z dnia 1 czerwca 2015 r. Nr [...], w przedmiocie podatku od towarów i usług za okres od stycznia do grudnia 2011 r., , , - s k a r g ę o d d a l a -,

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 29 września 2014r. nr [...] Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej określił w stosunku do G. sp. z o. o. w L. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za okres od stycznia do grudnia 2011r.

Podstawą rozstrzygnięcia było uznanie, że spółka dokonała obniżenia podatku należnego o podatek naliczony za w/w miesiące, wynikający z faktur VAT, które nie dokumentowały rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, wystawionych przez A. sp. z o.o. w O. oraz A.T. sp. z o. o. w K.

Nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem, spółka wniosła odwołanie, w którym zarzuciła:

1. naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, tj. art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług poprzez uznanie, że spółka nieprawidłowo dokonała odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego z faktur wystawionych przez A. Sp. z o.o. oraz A.T. Sp. z o.o. ze względu na fakt, że faktury te są nierzetelne, gdyż nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, podczas gdy zgromadzony w postępowaniu materiał dowodowy ponad wszelką wątpliwość wskazuje, że podmioty te faktycznie wykonały usługi reklamowe (marketingowe), a zatem były to faktury dokumentujące rzeczywiste transakcje gospodarcze, oraz

2. naruszenie prawa procesowego, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 122 w zw. z art. 187 oraz 191 Ordynacji podatkowej oraz art. 210 § 4 Ordynacji podatkowej poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny zebranego materiału dowodowego.