Wyrok WSA w Warszawie z dnia 30 września 2015 r., sygn. IV SA/Wa 1974/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anna Sękowska (spr.), Sędziowie sędzia WSA Paweł Groński, sędzia WSA Agnieszka Wójcik, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 30 września 2015 r. sprawy ze skargi D. F. i M. F. na postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] maja 2015 nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania uchyla zaskarżone postanowienie,

Uzasadnienie

Zaskarżonym do tutejszego Sądu postanowieniem z dnia [...] maja 2015 r. znak [...], działając na podstawie art. 134 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 2013 r. poz. 267) zwanej dalej k.p.a., Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska w W. (dalej "GDOŚ) stwierdził niedopuszczalność odwołania D. i M. F. od decyzji Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w B. z dnia [...] lutego 2015 r., znak: [...], zezwalającej B.B. na zniszczenie przy pomocy narzędzi ogrodniczych siedliska kukułki plamistej (Dactylorhiza maculata) wraz z występującymi na nim osobnikami tego gatunku w liczbie do 10, stanowiącego fragment działki nr geod. [...], położonej we wsi K., gmina K.

W uzasadnieniu ww. postanowienia wskazano, że D. i M. F. (dalej jako "Skarżący") nie mają przymiotu strony w niniejszym postępowaniu. Organ powołując się na treść art. 28 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U z 2013 r., poz. 267 ze zm.), dalej "k.p.a." oraz utrwalony w orzecznictwie pogląd wskazał, że o tym czy określonemu podmiotowi przysługują uprawnienia strony, a więc czy ma on interes prawny w rozstrzygnięciu sprawy, przesądzają przepisy prawa materialnego, z których wynikają dla tego podmiotu określone prawa lub obowiązki. Organ podniósł, że art. 28 k.p.a. nie stanowi samoistnej normy prawnej ustalenia interesu lub obowiązku prawnego i może to nastąpić jedynie w związku z konkretną normą prawa materialnego. Organ przyjął, iż w przedmiotowej sprawie źródłem interesu prawnego są przepisy ustawy o ochronie przyrody, tj. art. 56 ust.2, ust. 4 i ust. 6, na podstawie których interes prawny, a w konsekwencji przymiot strony, ten przysługuje wyłącznie wnioskodawcy. W ocenie organu bowiem wskazane przepisy nie stanowią źródła żadnego prawa bądź obowiązku dla innych niż wnioskodawca podmiotów. Tym samym przymiot strony w postępowaniu zakończonym decyzją Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w B. z dnia [...] lutego 2015 r., znak: [...] nie przysługuje Skarżącym.