Wyrok WSA w Opolu z dnia 17 września 2015 r., sygn. II SA/Op 287/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Jeżewska Sędziowie Sędzia WSA Ewa Janowska Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik - spr. Protokolant Sekretarz sądowy Grażyna Stykała po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 września 2015 r. sprawy ze skargi T. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 27 listopada 2014 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania usług opiekuńczych oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiot postępowania sądowoadministracyjnego stanowi skarga T. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 27 listopada 2014 r., nr [...], którą utrzymano w mocy decyzję Dyrektora Ośrodka Pomocy Społecznej w Nysie z dnia 23 lipca 2014 r. o odmowie przyznania świadczenia w formie usług opiekuńczych.

Zaskarżona decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Wnioskiem z dnia 1 lipca 2014 r. T. R. zwrócił się do Ośrodka Pomocy Społecznej w Nysie o przyznanie świadczeń z pomocy społecznej m.in. w formie usług opiekuńczych. W uzasadnieniu podał, że jest za przyznaniem takiej formy pomocy, która zapewni mu pomoc w utrzymaniu czystości w mieszkaniu, przygotowaniu posiłków z uwzględnieniem diety, zakupie artykułów żywnościowych i innych niezbędnych produktów do życia, podaniu szklanki wody i umyciu się przy objawach choroby, zmiany i praniu pościeli, w załatwianiu spraw urzędowych, w dojściu do placówek służby zdrowia i innych, w podtrzymywaniu psychofizycznej kondycji każdego dnia i o każdej porze dnia i nocy, jeśli będzie tego wymagała sytuacja zdrowotna lub losowa.

Organ w ramach postępowania dowodowego przeprowadził m.in. wywiad środowiskowy w dniu 11 lipca 2014 r. i 21 lipca 2014 r. oraz przesłuchał wnioskodawcę w dniu 11 lipca 2014 r. na okoliczność jego sytuacji materialnej i osobistej oraz zakresu oczekiwanej pomocy.

Decyzją z dnia 23 lipca 2014 r., nr [...], Dyrektor Ośrodka Pomocy Społecznej w Nysie, działający z upoważniania Burmistrza Nysy, na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.- zwanej dalej K.p.a.) oraz art. 50 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2013 r., poz. 182 z późn. zm.- zwanej dalej ustawą), odmówił przyznania stronie wnioskowanego świadczenia. W uzasadnieniu organ przytoczył brzmienie przepisu art. 50 ustawy o pomocy społecznej oraz przepisu art. 23 i art. 27 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, odwołał się do wywiadu środowiskowego, zaświadczenia z ZUS z dnia 13 czerwca 2014 r., zaświadczenia komornika z dnia 14 lipca 2014 r., zaświadczenia lekarza chirurga ortopedy R. P. z dnia 1 kwietnia 2014 r. oraz przesłuchania strony z dnia 11 lipca 2014 r. Na podstawie zgromadzonych dowodów uznał, że wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną, posiada orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu znacznym i porusza się za pomocą kul łokciowych-rehabilitacyjnych, jest żonaty, ale prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe i utrzymuje się z renty z tytułu niezdolności do pracy. Dochód strony w czerwcu 2014 r. wyniósł 701,32 zł, po dokonaniu potrąceń alimentacyjnych. Podniósł także, iż opiekunki świadczące usługi opiekuńcze są etatowymi pracownikami organu i świadczą pracę w godzinach od 7.00 do 15.00 bądź od 8.00 do 16.00. W przypadku osób zupełnie samotnych proponowane jest umieszczenie w Zakładzie Opiekuńczo-Leczniczym bądź w Domu Pomocy Społecznej. Podniósł, że wnioskodawca w dniu 2 sierpnia 2013 r. zawarł związek małżeński. Ze złożonego oświadczenia w protokole przesłuchania strony wynika, iż małżonka nie zamieszkuje wspólnie z nim, ale pomaga mu w sprzątaniu mieszkania, przygotowaniu posiłków, przy zakupach, zmienia i pierze pościel, myje okna. Pomaga także w dotarciu do urzędów i placówek służby zdrowia oraz w wykonywaniu niezbędnych ćwiczeń rehabilitacyjnych, jak i przy czynnościach higienicznych po atakach, organizuje spacery. Akcentował organ, że z treści art. 50 ustawy oraz przepisów art. 23 i art. 27 Kodeksu rodzinnego wynika, iż w pierwszej kolejności do świadczenia usług opiekuńczych wobec małżonka zobowiązany jest drugi małżonek, gdyż poprzez zawarcie związku małżeńskiego małżonkowie mają obowiązek zaspokajania potrzeb rodziny, którą założyli. Stąd też skoro czynności, o które wnioskowała strona wykonuje jego małżonka, to brak jest podstaw do przyznania wnioskowanego świadczenia. Zaakcentował również, że wnioskodawca nie dostarczył zaświadczenia lekarskiego, z którego wynikałoby, że wymaga przyznania usług opiekuńczych, dołączył jedynie kserokopię zaświadczenia z dnia 1 kwietnia 2014 r. chirurga ortopedy, z którego wynika, że wymaga on pomocy w czynnościach dnia codziennego, ale brak jest stwierdzenia co do konieczności przyznania usług opiekuńczych świadczonych przez Ośrodek Pomocy Społecznej.