Wyrok WSA w Lublinie z dnia 24 września 2015 r., sygn. II SA/Lu 854/14

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Wieczorek-Zalewska (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak, Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Beata Basak, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 24 września 2015 r. sprawy ze skargi G. Ł. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie opłaty planistycznej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości oddala skargę.

Uzasadnienie

Sygn. [...]

UZASADNIENIE

Prezydent Miasta L. decyzją Nr [...] z dnia [...] r. znak: [...] na podstawie art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu zagospodarowaniu przestrzennym ustalił jednorazową opłatę w wysokości [...] zł dla G. H. Ł. - byłej właścicielki działki oznaczonej numerem nr ew. [...] o powierzchni 19936 m˛ położonej w L. przy ul. [...] w związku z uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, tzw. opłata planistyczna. Jednocześnie organ I instancji podniósł, że wydanie przedmiotowej decyzji nastąpiło w wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy, bowiem jego wcześniejszą decyzję Nr [...] z dnia [...] r. znak: [...] uchyliło Samorządowe Kolegium Odwoławcze, zwracając uwagę na potrzebę uzyskania stanowiska autora operatu szacunkowego w świetle zmienionych przepisów ustawy o planowaniu zagospodarowaniu przestrzennym, który nadto powinien wyjaśnić, czy w tej sytuacji operat szacunkowy zachowuje swoją aktualność.

Ponownie rozpoznając sprawę organ ustalił też, że przed wejściem w życie Uchwały Nr [...] Rady Miasta L. z dnia 17 listopada 2005 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta L. - część III opublikowaną w Dz. Urz. Woj. L. . Nr [...], poz. 17 z dnia 9 stycznia 2006 r., która ustaliła stawkę procentową opłaty, o której mowa w art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. na 30% wzrostu wartości nieruchomości, faktyczny sposób wykorzystywania gruntu działki był zróżnicowany, tj. siedlisko o powierzchni 4448 m było zabudowane budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym, budynkiem warsztatowo-garażowo- magazynowym, znajdowały się tam również dwie cieplarnie wykorzystywane na magazyny. Pozostałą część nieruchomości stanowiły grunty rolne nieużytkowane, stanowiące potencjalny teren inwestycji w oczekiwaniu na usankcjonowanie planem zagospodarowania przestrzennego. Jak wyjaśnił organ, faktyczny sposób wykorzystywania terenu działki ustalił rzeczoznawca majątkowy na podstawie ewidencji gruntów, materiału fotograficznego oraz oględzin nieruchomości.