Wyrok WSA w Warszawie z dnia 15 lipca 2015 r., sygn. VII SA/Wa 920/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Tadeusz Nowak, Sędziowie sędzia WSA Jolanta Augustyniak-Pęczkowska (spr.), sędzia WSA Joanna Gierak-Podsiadły, Protokolant ref. Hubert Dobrowolski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 lipca 2015 r. sprawy ze skargi Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. [...] w [...] na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] marca 2015 r. znak [...] w przedmiocie nakazu doprowadzenia zabytku do stanu poprzedniego skargę oddala

Uzasadnienie

Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego decyzją z dnia [...] marca 2015 r., na podstawie art. 89 pkt 1 i art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. z 2003 r., Nr 162, poz. 1568, ze zm.), dalej ustawa o ochronie zabytków, oraz art. 17 pkt 2 i art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013, poz. 267, ze zm.), dalej k.p.a. - utrzymał w mocy decyzję [...] Konserwatora Zabytków z dnia [...] maja 2014 r. nr [...] , zobowiązującą [...] Sp. z o. o. do doprowadzenia zabytku "[...] " do poprzedniego stanu poprzez usunięcie reklamy i elementów wsporczych z południowej elewacji budynku przy ul. [...] w [...] .

Organ wskazał, że podczas kontroli w dniu [...] marca 2014 r. stwierdzono istnienie ww. wielkoformatowej reklamy usytuowanej na terenie [...] , wpisanego do rejestru zabytków nr [...] decyzją z dnia [...] lipca 1965 r., zamontowanej na urządzeniu wsporczym przytwierdzonym bezpośrednio do ściany budynku. Ustalono, że reklamę zamontowano bez pozwolenia [...] Konserwatora Zabytków. Organ wojewódzki zwrócił uwagę, że ochronie konserwatorskiej na tym obszarze podlegają nie tylko istniejące relacje przestrzenne pomiędzy zabudową i zielenią, linia zabudowy, historyczne podziały własnościowe, ale także wygląd zewnętrzny poszczególnych budynków determinujący ogólny wygląd i kształt układu. Organ wojewódzki podkreślił także, że reklama wielkoformatowa zamontowana na konstrukcji wsporczej przesłaniała część elewacji w obrębie czterech kondygnacji pięciopiętrowego budynku i negatywnie wpływała na wygląd historycznego układu urbanistycznego. Nośnik reklamowy zamontowany na południowej elewacji budynku, z uwagi na cofnięcie linii zabudowy zachodniej pierzei ul. [...] , był szczególnie widoczny od strony placu [...] w kierunku Placu [...] . Tak usytuowana reklama stanowiła w opinii organu wojewódzkiego mocny akcent koncentrujący uwagę i wprowadzający tym samym dysonans kompozycyjny zaburzając walory widokowe osi ulicy [...] , której perspektywę zamykają wieże kościoła [...] . Zdaniem organu wojewódzkiego eksponowanie reklamy w tym miejscu było działaniem niepożądanym, ponieważ wprowadzało nieład kompozycyjny i w znaczący sposób obniżało walory zabytkowe i widokowe układu urbanistycznego. Pozostawienie reklamy w tak eksponowanym miejscu byłoby sprzeczne z nadrzędna zasadą ochrony konserwatorskiej układu urbanistycznego, którą jest utrzymanie harmonii w kompozycji przestrzennej zabytkowego wnętrza architektonicznego przestrzeni miejskiej.