Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 16 lipca 2015 r., sygn. II SA/Gd 147/15

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Felicja Kajut Sędziowie: Sędzia WSA Jolanta Górska (spr.) Sędzia WSA Jolanta Sudoł Protokolant Asystent sędziego Krzysztof Pobojewski po rozpoznaniu w dniu 16 lipca 2015 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi P. M. na uchwałę Rady Gminy z dnia 19 września 2006 r. nr [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla większości obrębu geodezyjnego L. i fragmentów wsi K. na terenie gminy K. 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części dotyczącej działki oznaczonej numerem [...] położonej w B. obręb L. gmina K.; 2. zasądza od Rady Gminy na rzecz skarżącego kwotę 797 zł (siedemset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Rada Gminy podjęła w dniu 19 września 2006 r. uchwałę nr XXXVI/328/06 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla większości obrębu geodezyjnego L. i fragmentów wsi K., na terenie gminy K.

Pismem z dnia 30 maja 2011 r. P. M.- właściciel działki nr [...] położonej na terenie obrębu geodezyjnego L., wezwał Radę Gminy do usunięcia naruszenia prawa w uchwale z dnia 19 września 2006 r. nr XXXVI/328/06.

W odpowiedzi, Rada Gminy, przesłała wzywającemu stanowisko Komisji Budżetu i Rozwoju Gminy oraz Komisji Ochrony Środowiska, Rolnictwa i Leśnictwa, opracowane na wspólnym posiedzeniu w dniu 1 lipca 2011 r. W piśmie tym zawiadomiono również wzywającego, że stosowna uchwała zostanie podjęta w dniu 30 sierpnia 2011 r.

W dniu 12 sierpnia 2011 r. (data nadania) P. M. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na uchwałę Rady Gminy z dnia 19 września 2006 r. nr XXXVI/328/06, domagając się stwierdzenia jej nieważności w całości. Skarżący wskazał, że posiada interes prawny do zaskarżenia tej uchwały wynikający z art. 140 kodeksu cywilnego, gdyż ustalenia planu naruszają jego uprawnienia właścicielskie w postaci prawa do swobodnego korzystania z nieruchomości. W ocenie skarżącego uchwała ustalająca plan została podjęta z rażącym naruszeniem art. 17 pkt 1, 4, 9 i 11 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, gdyż: zaniechano ogłoszenia w prasie miejscowej oraz przez obwieszczenie a także w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzenia planu wraz z określeniem formy, miejsca i terminu składania wniosków do planu, nie krótszych niż 21 dni od dnia ogłoszenia; nie sporządzono prognozy skutków finansowych uchwalenia planu miejscowego, z uwzględnieniem art. 36 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym; zaniechano ogłoszenia w prasie miejscowej oraz przez obwieszczenie a także w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości o wyłożeniu projektu planu do publicznego wglądu na co najmniej 7 dni przed dniem wyłożenia oraz zaniechano wyłożenia projektu planu wraz z prognozą oddziaływania na środowisko do publicznego wglądu na okres co najmniej 21 dni, a także zaniechano w tym czasie publicznej dyskusji nad przyjętymi w projekcie planu rozwiązaniami; zaniechano wyznaczenia terminu, w którym osoby fizyczne mogły wnosić uwagi dotyczące planu, nie krótszy niż 4 dni od dnia zakończenia okresu wyłożenia planu. Skarżący zarzucił również, że uchwała o planie wydana została z rażącym naruszeniem art. 9 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, gdyż nie jest ona zgodna ze Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy zatwierdzonego uchwałą Rady Gminy z dnia 31 maja 200 r. nr XIX/108/2000 oraz późniejszymi jego zmianami zatwierdzonymi uchwałą Rady Gminy z dnia 27 lutego 2004 r. nr XII/104/2004 oraz z dnia 29 sierpnia 2006 r. nr XXXV/322/2006, pomimo, że w § 7 uchwały o planie stwierdzono zgodność planu ze studium. Stwierdzenie w uchwale zgodności planu zagospodarowania przestrzennego z ustaleniami studium, w przypadku braku obiektywnego braku takiej zgodności, oznacza nie tylko błędne stwierdzenie, ale również i to, że sama uchwała o miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego narusza w sposób istotny prawo. Skarżący wskazał w tym miejscu, że nie jest ponadto możliwe aby stwierdzenie zgodności planu ze studium nastąpiło, tak jak to miało miejsce w przypadku zaskarżonej uchwały - w tej samej uchwale, w której następuje uchwalenie planu. Art. 20 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wymaga bowiem aby stwierdzenie zgodności planu ze studium nastąpiło w formie odrębnej uchwały. Skarżący nadto zarzucił, że zaskarżona uchwała jest niezgodna z art. 1 ust. 2 pkt 7 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, gdyż w procedurze uchwalania planu nie uwzględniono posiadanego przez niego prawa własności działki nr [...]. Działka ta została przeznaczona w planie jako 005ZL - lasy, przy czym teren działki tej nie był i nie jest zalesiony. Wprowadzenie takiej funkcji wyklucza zaś możliwość zabudowy działki poza realizacją elementów małej architektury i obiektów związanych z gospodarką leśną a organ uchwalający plan nie uzasadnił tego ograniczenia. Narusza to, zdaniem skarżącego, jego interes prawny, gdyż ograniczono przysługujące mu prawo własności nieruchomości.