Wyrok WSA w Krakowie z dnia 26 czerwca 2015 r., sygn. II SA/Kr 380/15

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Irla Sędziowie : WSA Kazimierz Bandarzewski (spr.) WSA Krystyna Daniel Protokolant : sekretarz sądowy Małgorzata Piwowar po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 czerwca 2015 r. sprawy ze skargi B.M. i B.M. na decyzję Wojewody z dnia 26 stycznia 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji po wznowieniu postępowania skargę oddala

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 7 sierpnia 2014 r. znak: [...], Starosta, działając w trybie art. 151 § 2, w związku z art. 146 § 2 i art. 145 § 1 pkt 4 K.p.a. orzekł o wydaniu z naruszeniem prawa własnej decyzji nr [...] z dnia 11 października 2011 r. znak: [...] o zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzieleniu [...] pozwolenia na budowę stacji bazowej telefonii komórkowej na działkach nr [...], [...], [...] w miejscowości [...], oraz orzekł o odmowie uchylenia ww. decyzji własnej nr [...] z dnia 11 października 2011 r. ponieważ w wyniku wznowienia postępowania mogłaby zapaść wyłącznie decyzja odpowiadająca w swej istocie decyzji dotychczasowej.

Od decyzji tej wniósł w ustawowym terminie odwołanie B. M., będący stroną postępowania. W odwołaniu podał miedzy innymi, że analiza wydanej decyzji prowadzi do wniosku, że organ prowadził przedmiotowe postępowanie pobieżnie, w wyjątkowo ograniczonym zakresie wyprowadzając jednocześnie błędne wnioski. Organ nie rozpoznał istoty sprawy, nie rozstrzygnął problemu i nie odniósł się do zastrzeżeń i zarzutów wnioskującego w pismach skierowanych do tego organu wydając decyzje wadliwą co do zasady.

Decyzją z dnia 26 stycznia 2015 r. znak: [...] Wojewoda, na podstawie art. 138 § 1 pkt 2, w związku z art. 104 oraz art. 146 § 2 i 151 § 2 K.p.a. oraz art. 80 ust. 1 pkt 2, art. 81 ust. 1 pkt. 2 i art. 82 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409, z późn. zm.), orzekł w ten sposób, że uchylił zaskarżoną decyzję w całości i w tym zakresie orzekając co do istoty sprawy stwierdzając, że decyzja Starosty z dnia 11 października 2011 r. znak: [...] została wydana z naruszeniem prawa, tj. art. 28 ust. 2 Prawa budowlanego i art. 10 § 1 K.p.a., a także odmówił uchylenia decyzji z dnia 11 października 2011 r. z tego powodu, że w wyniku wznowienia postępowania mogłaby zapaść wyłącznie decyzja odpowiadająca w swej istocie decyzji dotychczasowej.