Wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 maja 2015 r., sygn. III SA/Wa 3205/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Elżbieta Olechniewicz, Sędziowie sędzia WSA Marek Krawczak, sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa (sprawozdawca), Protokolant referent stażysta Bartłomiej Grzybowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 maja 2015 r. sprawy ze skargi D. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia, po wznowieniu, decyzji ostatecznej określającej wysokość zobowiązania z tytułu wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych za okresy od grudnia 2006r. do listopada 2007 r. oddala skargę

Uzasadnienie

I. Stan sprawy przedstawia się następująco:

1. D.Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie (dalej zwana: "Spółką") wnioskiem z [...] października 2013r. wystąpiła, na mocy art. 240 § 1 pkt 5 ustawy z 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm., dalej zwana: "O.p."), o wznowienie postępowania zakończonego decyzją ostateczną Prezesa Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (dalej zwany: "Prezesem PFRON") z [...] sierpnia 2011r., w której określono zobowiązania Spółki we wpłatach na PFRON od grudnia 2006r. do listopada 2007r.

Zdaniem Spółki ww. decyzję wydano na podstawie nieprawidłowych ustaleń, że Spółka (centrala) była jedynym pracodawcą w jej strukturze wielozakładowej i miała wyłączne kompetencje do zatrudniania pracowników z centrali i oddziałów. Od 1 sierpnia 2008r. Spółka działa, jako struktura wielozakładowa - zwiększył się stan zatrudnionych pracowników, gdyż Spółka kupiła 31 lipca 2008r. zorganizowaną część przedsiębiorstwa - D.Sp. z o.o. z oddziałami. Pracodawcą pracowników zatrudnionych w oddziałach u poprzedniego pracodawcy były oddziały i tak jest w Spółce. Skoro Prezes PFRON nie uwzględnił, że Spółka spełnia przesłanki z art. 3 ustawy z 26 czerwca 1974r. - Kodeks pracy (Dz.U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm.; dalej zwana: "k.p.") o uznaniu poszczególnych oddziałów Spółki za pracodawców, rażąco naruszył art. 21 ust. 1 ustawy z 27 sierpnia 1997r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 127, poz. 721, ze zm.; dalej zwana: "u.r.o.n."). Spółka na potwierdzenie ww. stanowiska powołała wyrok Sądu Najwyższego z 6 listopada 1991r. sygn. akt I PRN 47/91 (OSP 1992, z. 7-8, poz. 151), z którego wynika, że każda osoba prawna jest pracodawcą w rozumieniu art. 3 k.p., chyba że u niektórych pracowników za pracodawcę należy uznać jednostkę organizacyjną stanowiącą jej część składową. Zarząd Spółki (centrala) miał kompetencje do zatrudniania pracowników w W., przy czym byli wśród nich wytypowani pracownicy, którym wskazano miejsce wykonywania pracy i miejscowość oddziału. Pracownicy Spółki decydujący o zatrudnieniu mieli uprawnienia w tym zakresie, co wynika bezpośrednio z aktu założycielskiego Spółki i Regulaminu Organizacyjnego. Stan zatrudnienia ogółem i osób niepełnosprawnych powinien być liczony oddzielnie wobec oddziału i Centrali, co potwierdzają deklaracje CIT-ST, CIT-ST/A, z których wynika, że nie przekraczał on 24 pracowników w centrali i w oddziałach. Poglądy te zgodne są z wyrokiem WSA w Warszawie z 29 czerwca 2011r. sygn. akt III SA/Wa 3313/10).