Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 2 kwietnia 2015 r., sygn. I SA/Wr 2507/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Dagmara Dominik - Ogińska (sprawozdawca), Sędziowie: Sędzia WSA Marek Olejnik, Sędzia WSA Tomasz Świetlikowski, Protokolant: starszy sekretarz sądowy Ewelina Bedyńska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 2 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi A. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] października 2014 r. Nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za okresy od stycznia do grudnia 2011 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

1. Postępowanie podatkowe przed organami podatkowymi.

1.1. Przedmiotem skargi jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej we W. (dalej: organ podatkowy drugiej instancji/ organ odwoławczy) z dnia [...] października 2014r. nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w L. (dalej: organ podatkowy pierwszej instancji) z dnia [...] marca 2014r. nr [...] określająca A. B. (dalej: podatnik/ skarżący) kwotę zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług (dalej: VAT) za poszczególne miesiące 2011r.

1.2. Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że organ podatkowy pierwszej instancji w trakcie prowadzonego postępowania podatkowego stwierdził m.in. zaewidencjonowanie podatku naliczonego wykazanego w 73 fakturach VAT dokumentujących zakup odzieży i obuwia od podmiotów nieistniejących o łącznej wartości netto 378.288 zł, VAT-79.933 zł. Organ podatkowy pierwszej instancji dokonał weryfikacji kontrahentów w dostępnych bazach danych (System rejestracji Centralnej -SeRCe; BPS - Bazie Podmiotów Szczególnych; Centralnej Ewidencji i Informacji Działalności Gospodarczej - CEIDG) na podstawie danych identyfikujących kontrahenta umieszczonych na fakturach, tj. imię i nazwisko lub nazwa firmy; adres firmy, NIP, REGON. W wyniku tych czynności ustalono, że 12 podmiotów (szczegółowo wymienionych na s. 10 i 11 decyzji organu podatkowego pierwszej instancji i s. 7-8 decyzji organu odwoławczego) to podmioty nieistniejące, tj. które nie zostały zarejestrowane w urzędach skarbowych dla potrzeb rozliczeń VAT, ale również jako podmioty prowadzące działalność gospodarczą. Organ podatkowy pierwszej instancji stwierdził, że faktury VAT wystawione przez ww. podmioty nie odzwierciedlały rzeczywistego przebiegu operacji gospodarczych, gdyż zostały dokonane przez podmioty nieistniejące. Powyższe okoliczności spowodowały, że organ podatkowy pierwszej instancji, nie kwestionując wielkości sprzedaży zadeklarowanej przez podatnika, w oparciu o treść art. 86 ust. 1 w związku z art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 ze zm.; dalej: ustawa o VAT) zakwestionował podatek naliczony z ww. faktur VAT.