Wyrok WSA w Warszawie z dnia 5 marca 2015 r., sygn. III SA/Wa 1206/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Alojzy Skrodzki (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Bożena Dziełak, sędzia WSA Marek Krawczak, Protokolant referent stażysta Magdalena Gajewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 marca 2015 r. sprawy ze skargi J. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] lutego 2014 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości należności z tytułu niepobranych i niewpłaconych w terminie zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za miesiące od stycznia do grudnia 2011 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] lutego 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w W. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w O. z [...] października 2013 r. orzekającą o odpowiedzialności podatkowej płatnika i określającą Skarżącemu J. S. należności z tytułu niepobranych i niewpłaconych w terminie zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w łącznej wysokości 2.745 zł od wypłaconych poza ewidencją wynagrodzeń w poszczególnych miesiącach 2011 r.

Z akt sprawy wynika, że Skarżący prowadził działalność gospodarczą pod nazwą Usługi Transportowe. J. S.. Organ I instancji ustalił na podstawie m.in. listy płac za 2011 r., raportów dziennych, listy obecności oraz protokołów przesłuchania świadków, iż w 2011 r. Skarżący wypłacał poza ewidencją wynagrodzenie osobom świadczącym pracę na rzecz jego firmy oraz nie odprowadzał z tego tytułu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Wskazał, że pracownicy otrzymywali stałe, miesięczne wynagrodzenie wypłacane na koniec danego miesiąca. Dodatkowo co tydzień, co dwa tygodnie wypłacano im wynagrodzenie, które nie było ewidencjonowane. Wysokość wynagrodzenia wynikała z liczby przepracowanych godzin i stawki za godzinę. Organ I instancji stwierdził, że otrzymane przez pracowników wynagrodzenia były wyższe niż wykazane na listach płac, zaś zaliczki wyliczono i przekazano od kwot wyszczególnionych na tych listach, a nie od kwot faktycznie wypłaconych. Skarżący nie prowadził ewidencji czasu pracy pracowników w godzinach nadliczbowych oraz nie podpisywał z nimi umów. W efekcie do wyliczenia miesięcznego wynagrodzenia netto organ I instancji przyjął ilość dni wynikających z list płac, zeznaną, faktyczną ilość godzin pracy i stawkę godzinową, mając na uwadze ustalone wartości wynagrodzeń na podstawie list płac. Do obliczenia zaliczek przyjął natomiast tak ustalone wynagrodzenie netto, ubruttowione współczynnikiem 1,2195 przy stawce 18%. Organ I instancji wskazał następnie jak ustalił kwoty wynagrodzeń wypłaconych poza ewidencją poszczególnym pracownikom Skarżącego, tj. P. C., M. M., P. T., D. S., A. P., M. D., Z. M.. Podał także jak przedstawiały się zaliczki w poszczególnych miesiącach, których nie odprowadzono do urzędu skarbowego.