Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 5 czerwca 2014 r., sygn. II SA/Po 15/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Batorowicz (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Elwira Brychcy Sędzia WSA Edyta Podrazik Protokolant St. sekretarz sąd. Katarzyna Sierszeńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 maja 2014 r. sprawy ze skargi A. M. na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] listopada 2013 r. Nr [...] w przedmiocie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości; oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] 2012 r. nr [...] Starosta [...], na podstawie art. 104 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (dalej: k.p.a.), art. 136 ust. 3, art. 137, art. 142, art. 216 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2004 r. nr 261, poz. 2603, z późn. zm. - dalej: u.g.n.), art. 2a ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz.U. z 2007 r. nr 19, poz. 115) - działając jako organ wyznaczony do rozpatrzenia sprawy postanowieniem Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] 2005 r. znak [...] - odmówił A. M. zwrotu nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów jako obręb [...], arkusz mapy 11, działka nr [...], zapisanej w prowadzonej przez Sąd Rejonowy [...] księdze wieczystej KW nr [...] jako własność Miasta P. Decyzja ta została wydana po ponownym rozpoznaniu sprawy, w związku z wcześniejszą decyzją kasacyjną Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] czerwca 2010 r., którą uchylona została poprzednia decyzja Starosty [...] z dnia [...] 2009 r. odmawiająca zwrotu wywłaszczonej nieruchomości.

Odwołanie od decyzji z dnia [...] 2012 r. wniósł A. M., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, domagając się uchylenia decyzji organu I instancji. Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie przepisów ustawy z dnia 21 marca 1985 o drogach publicznych, w tym art. 4 tej ustawy, a także naruszenie przepisów postępowania: art. 7, art. 77 § 1, art. 78 i art. 80 k.p.a. w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy. W odwołaniu zakwestionował przede wszystkim uznanie przez organ, że cała działka stanowi drogę publiczną w rozumieniu ustawy o drogach publicznych, w której ciągu zlokalizowane jest torowisko tramwajowe, jak i przeprowadzoną przez organ I instancji ocenę zgromadzonych w sprawie dowodów oraz zarzucił niezastosowanie przepisu art. 137 ust. 1 pkt 2 u.g.n. poprzez uznanie, że nie ma podstaw do zwrotu wywłaszczonej nieruchomości w sytuacji, gdy realizacja celu wywłaszczenia miała miejsce po upływie terminów określonych w tym przepisie.