Wyrok WSA w Łodzi z dnia 13 czerwca 2014 r., sygn. I SA/Łd 33/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Świderska (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Paweł Janicki Sędzia WSA Paweł Kowalski Protokolant: Asystent sędziego Paweł Pijewski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 czerwca 2014 r. sprawy ze skargi A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za miesiące od kwietnia do grudnia 2011 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] r. Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego Ł.-B. z [...] r. określającą A. spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za miesiące od kwietnia do grudnia 2011 r.

W uzasadnieniu powyższej decyzji organ odwoławczy wskazał, że w wyniku kontroli podatkowej przeprowadzonej u podatniczki ustalono, że spółka w okresach rozliczeniowych od kwietnia do grudnia 2011 r. niezasadnie dokonała obniżenia podatku należnego o podatek określony w fakturach VAT wystawionych przez B., z treści których wynikało, że przedmiotem zakupu były usługi montażu reklam. Zdaniem organu I instancji zebrany materiał dowodowy jednoznacznie wykazał, że zakwestionowane faktury nie odzwierciedlają rzeczywistych transakcji gospodarczych, gdyż usługi montażu reklam udokumentowane powyższymi fakturami nie zostały wykonane przez ich wystawcę. Mając na uwadze powyższe Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Ł.-B. decyzją z dnia [...] r. dokonał rozliczenia podatkowego spółki w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2011 r.

W odwołaniu od powyższej decyzji pełnomocnik strony wniósł o uchylenie w całości zaskarżonej decyzji i umorzenie postępowania. Rozstrzygnięciu organu I instancji zarzucił naruszenie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a w związku z art. 86 ustawy o ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - dalej "ustawa o VAT" poprzez zastosowanie omawianego przepisu i wyłączenie możliwości odliczenia przez spółkę podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez B. pomimo, że zebrany w sprawie materiał dowodowy nie pozwalał na przyjęcie, że faktury te nie odzwierciedlają rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Zaskarżonej decyzji zarzucił także naruszenie szeregu przepisów postępowania podatkowego, a mianowicie: art. 121, art. 122, art. 187 § 1, art. 191 oraz art. 210 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.)- dalej: "O.p. poprzez naruszenie zasady prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych polegające na rozstrzygnięciu wątpliwości wynikających z materiału dowodowego na niekorzyść spółki, przekroczenie granic swobodnej oceny materiału dowodowego, która przybrała cechy oceny dowolnej - w zakresie oceny zeznań G. G. złożonych na okoliczność świadczenia usług na rzecz spółki, brak wyjaśnienia wszystkich okoliczności istotnych dla sprawy w zakresie transakcji realizowanych z B., rozstrzygnięcie w oparciu o niepełny materiał dowodowy, który dodatkowo został w znacznej części zgromadzony w toku innych postępowań, brak uzasadnienia faktycznego i prawnego zaskarżonej decyzji, które ma charakter ograniczony do przytoczenia okoliczności sprawy.