Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 19 grudnia 2013 r., sygn. II SA/Bk 226/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Mirosław Wincenciak, sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska, sędzia WSA Małgorzata Roleder (spr.), Protokolant sekretarz sądowy Anna Makal, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 5 grudnia 2013 r. sprawy ze skargi M. Z. na uchwałę Rady Miasta B. z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części osiedla Centrum w B. (rejon ul. L. i N. Ś.) oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną w sprawie niniejszej uchwałą z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] Rada Miejska B. przyjęła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego części osiedla Centrum w B. (w rejonie ulic L. i N. Ś.).

M. Z. (powoływany dalej też jako: skarżący), po uprzednim bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku skargę na opisaną wyżej uchwałę Rady Miejskiej B. z dnia [...] grudnia 2012 r. w części dotyczącej nieruchomości oznaczonej symbolem [...], stanowiącej jego własność. Autor skargi zarzucił kwestionowanej uchwale naruszenie: art. 1 ust 2 pkt 7 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w zw. z art. 31 ust.3 Konstytucji RP, polegające na bezpodstawnym ograniczeniu w § 56 przedmiotowej uchwały oraz załączniku 1 do uchwały prawa własności przysługującego mu do nieruchomości położonej na terenie objętym uchwałą, oznaczonym symbolem [...]:

- w zakresie określenia powierzchni zabudowy działki do maksimum 30% jej powierzchni;

- w zakresie przesunięcia linii zabudowy działki;

- w zakresie minimalnej powierzchni biologicznie czynnej działki - 20% jej powierzchni; oraz

- w zakresie wysokości zabudowy do maksimum 16 metrów.

Uzasadniając zarzuty skargi jej autor podkreślił, że organ planistyczny w zaskarżonej uchwale zaniechał dokonania oceny nieruchomości skarżącego w oderwaniu od innych nieruchomości, w szczególności ustalenia odrębnie wskaźników zabudowy. Wskaźniki zabudowy określone zostały, bowiem w taki sposób, że ich zrealizowanie jest niemożliwe, a posadowienie budynku zgodnie z ustaleniami skarżonej uchwały doprowadzi do naruszenia przepisów prawa budowlanego.