Wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 listopada 2013 r., sygn. VII SA/Wa 1612/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Wilczewska-Rzepecka (spr.), Sędzia WSA Justyna Mazur, Sędzia WSA Renata Nawrot, Protokolant ref. Hubert Dobrowolski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 listopada 2013 r. sprawy ze skargi [...] Sp. z o.o. sp. k. z/s w [...] na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] maja 2013 r., znak: [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji skargę oddala

Uzasadnienie

[...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia [...] grudnia 2012 r., znak[...], na podstawie art. 157 § 1 i § 3, art. 158 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeksu postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r. nr 98, poz. 1071 ze zm., zwana dalej k.p.a.), w związku ze wszczęciem na wniosek [...]Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa w [...]postępowania administracyjnego w sprawie nieważności decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego [...] z dnia [...] czerwca 2012 r., nr [...], nakazującej współwłaścicielom budynku przy ul. [...][...] w [...], tj. J. S., K. P., S. P., P. K., W. O., A. Z., E. S. oraz [...]Sp. z o.o. doprowadzenie ww. budynku do stanu poprzedniego poprzez demontaż trzech urządzeń reklamowych zainstalowanych na trzech elewacjach powyższego budynku, od strony ul. [...],[...]oraz [...], odmówił stwierdzenia nieważności ww. decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego [...]z dnia [...] czerwca 2012 r.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła [...]Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa w [...].

Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia [...]maja 2013 r., znak: [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., po rozpatrzeniu odwołania [...]Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa w [...], utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ wyjaśnił na wstępie charakter postępowania prowadzonego w trybie stwierdzenia nieważności decyzji. Następnie, wskazał, iż podziela stanowisko [...]Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego, że decyzja Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego [...]z dnia [...] czerwca 2012 r., nie jest obarczona żadną z wad prawnych skutkujących stwierdzeniem jej nieważności w świetle dyspozycji przepisu art. 156 § 1 k.p.a. Podał, iż z akt sprawy wynika, że organ powiatowy w dniu [...]maja 2012 r. wszczął z urzędu postępowanie, w sprawie legalności robót budowlanych, związanych z zainstalowaniem trzech urządzeń reklamowych na trzech elewacjach budynku przy ul. [...][...]w [...], tj. od strony ul. [...],[...]oraz [...]. W toku postępowania ustalono, że urządzenia reklamowe zostały zainstalowane w 2012 r., najprawdopodobniej na przełomie kwietnia i maja. Roboty budowlane zostały wykonane w sposób samowolny, tj. bez wymaganego zgłoszenia zamierzenia budowlanego organowi administracji architektoniczno-budowlanej. Na wykonanie urządzenia budowlanego nie uzyskano także zgody konserwatora zabytków, która była wymagana ze względu na okoliczność, że budynek stanowi element zespołu urbanistyczno-architektonicznego [...], wpisanego do rejestru zabytków pod nr [...]. Organ nadzoru budowlanego ustalił, że budynek znajduje się na obszarze, na którym obwiązuje Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego - [...]w [...], zatwierdzony uchwałą Rady Miasta [...]z dnia [...] lipca 2002 r., nr [...] (Dz.Urz. Woj. [...]. z dnia [...] września 2002 r., nr [...], poz. [...]). Zgodnie z tym planem nieruchomość przy ul. [...][...]w [...]znajduje się w jednostce planu oznaczonej symbolem [...], zawierającej zakaz lokalizowania, budowy oraz rozbudowy wszelkich tablic i urządzeń reklamowych i informacyjnych, z wyjątkiem przewidzianych pozostałymi ustaleniami planu. W związku z tym, że roboty budowlane polegające na zainstalowaniu trzech urządzeń reklamowych, zostały wykonane w sposób sprzeczny z powszechnie obowiązującym aktem prawa miejscowego, Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego [...] stwierdził, że dokonane naruszenie prawa może zostać usankcjonowane jedynie poprzez wydanie decyzji, na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, nakazującej współwłaścicielom budynku doprowadzenie obiektu do stanu poprzedniego.