Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 17 października 2013 r., sygn. II SA/Bd 122/13

Dnia 17 października 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Wojciech Jarzembski po rozpoznaniu w dniu 17 października 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A.W. na decyzję [...] Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w [...] z dnia [...] listopada 2012 r., nr [...] w przedmiocie przyznania świadczenia pieniężnego z tytułu pracy przymusowej 1. oddala skargę, 2. przyznaje od Skarbu Państwa - z kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy - na rzecz adwokat A.C. kwotę 295,20 (słownie: dwieście dziewięćdziesiąt pięć i 20/100) złotych tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uzasadnienie

Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych decyzją z dnia [...] października 2012 r., Nr [...], wydaną na podstawie art. 1 pkt 1 i art. 2 pkt 2 lit. a i art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz.U. Nr 87, poz. 395 ze zm.) odmówił A. W. przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego przewidzianego przepisami tej ustawy.

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, iż w dniu 20 kwietnia 2011 r. weszła w życie nowelizacja ww. ustawy. W myśl znowelizowanego art. 2 pkt 2 lit. a powołanej ustawy represją jest: deportacja (wywiezienie) do pracy przymusowej na okres, co najmniej 6 miesięcy w granicach terytorium państwa polskiego sprzed dnia 1 września 1939 r. lub z tego terytorium na terytorium III Rzeszy i terenów przez nią okupowanych w okresie wojny w latach 1939-1945. Zatem niezbędnym warunkiem uzyskania prawa do świadczenia pieniężnego określonego w ustawie jest udowodnienie deportacji (wywiezienia) do pracy przymusowej i wykonywania tej pracy przez okres co najmniej 6 miesięcy. Organ podkreślił, iż zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie potwierdza deportacji (wywiezienia) strony i rodziny strony w okresie okupacji z miejsca stałego zamieszkania do innej miejscowości. Strona w okresie okupacji pracowała w niemieckim gospodarstwie rolnym w rodzimej miejscowości S. Wykonywanie pracy przymusowej nie będącej następstwem deportacji (wywiezienia), nie wypełnia dyspozycji art. 2 pkt 2 powołanej wyżej ustawy i nie może być przyznane z tego tytułu uprawnienie do świadczenia pieniężnego.