Wyrok WSA w Krakowie z dnia 28 marca 2011 r., sygn. II SA/Kr 100/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Jacek Bursa Sędziowie WSA Małgorzata Brachel -Ziaja WSA Aldona Gąsecka -Duda (spr) Protokolant Grażyna Grzesiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 marca 2011r.r. sprawy ze skargi E.S. na decyzję Kierownika Urzędu Do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W. z dnia 18 listopada 2010r., nr [....] w przedmiocie świadczenia pieniężnego przysługującego osobom deportowanym uchyla zaskarżoną decyzję i utrzymaną nią w mocy decyzję tego samego organu z dnia 16 września 2010r.

Uzasadnienie

Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych decyzją Nr [...] z dnia 16 września 2010 r., na podstawie art. 1 ust. 1 i art. 4 ust. 1 i 2 oraz art. 2 ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz. U. Nr 87, poz. 395 z późn. zm.) odmówił E. S. przyznania świadczenia pieniężnego, wymienionego w ustawie.

W uzasadnieniu wydanego rozstrzygnięcia wskazał, że w przedmiotowej sprawie ma zastosowanie art. 2 powyższej ustawy, zaś zebranego materiału dowodowego wynika, że strona doznała we wnioskowanym okresie prześladowań innego rodzaju, nieobjętych hipotezą tego przepisu.

Nie zgadzając się z takim rozstrzygnięciem E. S. złożył w terminie wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.

Skarżący wskazywał, że sprawa winna zostać załatwiona zgodnie z art. 2 ustawy o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i ZSRR oraz stosownie do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 grudnia 2009 r., sygn. akt K 49/07 (Dz. U. z 2009 r. Nr 220, pod poz. 1734 ). Wyrokiem tym Trybunał Konstytucyjny przesądził, że art. 2 pkt 2 powyższej ustawy w zakresie, w jakim pomija przesłankę deportacji (wywiezienia) do pracy przymusowej w granicach przedwojennego państwa polskiego, jest niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Dlatego też przy ponownym rozpatrzeniu sprawy trzeba uwzględnić, że w rozumieniu ustawy deportacja do pracy przymusowej nie musiała dotyczyć tylko sytuacji wywiezienia poza granice przedwojennego państwa polskiego. Nadto, w uzasadnieniu tego wyroku Trybunał Konstytucyjny wyraźnie stwierdził, że osoby, które nigdy nie składały wniosku o przyznanie dodatku deportacyjnego będą mogły skorzystać ze zwykłego trybu składania wniosków o przyznanie świadczenia deportacyjnego. Do czasu dostosowania przepisów ustawy o świadczeniu do niniejszego wyroku przy rozpatrywaniu ich wniosków będą brane pod uwagę wszystkie dotychczas stosowane kryteria z wyjątkiem zakwestionowanych w niniejszym postępowaniu.