Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 30 września 2013 r., sygn. I SA/Gl 302/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Madej (spr.), Sędziowie WSA Beata Kozicka, Wojciech Organiściak, Protokolant Paulina Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 września 2013 r. sprawy ze skargi A Sp. z o.o. w J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości oddala skargę.

Uzasadnienie

1.1. Decyzją z dnia [...], nr [...]Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B., działając na podstawie m.in. art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84 ze zm., kolejne teksty jednolite zostały opublikowane w Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 oraz Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm., dalej powoływanej jako "u.p.o.l."), utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy P. z dnia [...], nr [...], którą odmówiono A Sp. z o.o. w J. (dalej określana jako "Spółka") stwierdzenia nadpłaty w kwocie [...] zł w podatku od nieruchomości za 2006 r.

1.2. W uzasadnieniu Kolegium przedstawiło przebieg dotychczasowego postępowania. Spółka we wniosku o stwierdzenie nadpłaty z dnia 22 grudnia 2010 r. powołała się na art. 7 ust. 1 pkt 1 u.p.o.l. i podkreśliła, że w związku z jego treścią należące do niej budowle kolejowe oraz zajęte pod nie grunty powinny być zwolnione z podatku od nieruchomości, gdyż są wykorzystywane wyłącznie na potrzeby publicznego transportu kolejowego. Zgodnie z udzieloną jej koncesją miała ona bowiem obowiązek udostępnienia zarządzanych przez siebie linii kolejowych wszystkim przewoźnikom kolejowym realizującym publiczny transport kolejowy.

1.3. Poglądu tego nie podzielił organ pierwszej instancji, który, jak zauważyło SKO, "w szerokim uzasadnieniu przeprowadził analizę przepisów dotyczących żądanego zwolnienia podatkowego i stanu faktycznego sprawy". Jego zdaniem umowy przedłożone przez Spółkę potwierdzają jedynie to, że linie kolejowe są udostępnione przewoźnikom, nie zaś to, że są one faktycznie użytkowane, jak tego wymagał art. 7 ust. 1 pkt 1 u.p.o.l. w brzmieniu obowiązującym w 2006 r.