Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 14 sierpnia 2013 r., sygn. II SA/Gd 229/13

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wanda Antończyk Sędziowie: Sędzia WSA Dorota Jadwiszczok (spr.) Sędzia WSA Mariola Jaroszewska Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Diana Wojtowicz po rozpoznaniu w dniu 31 lipca 2013 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skarg A Spółka jawna na uchwałę Rady Miasta Gdynia z dnia 22 grudnia 2010 r. nr III/30/10 w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części dotyczącej działki [...], 2. oddala pozostałe skargi, 3. zasądza od Rady Miasta Gdynia na rzecz skarżącego A Spółka jawna kwotę 557,00 zł. (pięćset pięćdziesiąt siedem) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

W dniu 22 grudnia 2010 r. Rada Miasta Gdyni podjęła uchwałę nr III/30/10 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części dzielnic Pogórze i Obłuże w Gdyni, rejon ulic Adm. J. Unruga i Płk. S. Dąbka.

W toku plac planistycznych, pismem z 9 listopada 2010 r. L. D., ówczesna właścicielka działek nr [...] i [...], (co do działki nr [...] toczy się nadal postępowanie o zwrot wywłaszczonej nieruchomości), objętych zapisami przedmiotowego planu, wniosła uwagi w zakresie możliwości przeznaczenia terenów 125 US,ZP i 136 ZP pod zabudowę mieszkaniową wraz z miejscami parkingowymi i garażami oraz stwierdzenia, iż przeznaczenie terenów 125 US, ZP pod rekreację i sport jest niezgodne ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gdyni (uchwała nr XVII/400/08 Rady Miasta Gdyni z dnia 27 lutego 2008 r.)

W załączniku nr 2 do przedmiotowej uchwały, uzasadniając nieuwzględnienie powyższych uwag, Rada wyjaśniła, że założenia projektu planu nie przewidują możliwości realizacji zabudowy mieszkaniowej, jak również parkingów i garaży na terenach 125 US, ZP i 136 ZP z następujących przyczyn:

- dzielnica Pogórze położona jest na krawędzi Kępy Oksywskiej. Różnica wysokości pomiędzy górnym i dolnym tarasem wynosi ok. 55-60 m. Z tego powodu występują tam znaczne połacie zielonych terenów o różnej szerokości w postaci skarp o spadkach przekraczających 20%. Stanowią one istotny element kompozycji przestrzennej ze względu na wyjątkowe walory przyrodniczo - krajobrazowe i widokowe, a jednocześnie ze względu na znaczenie funkcjonalne - przeznaczenie terenów zielonych pod zaplecze rekreacyjno-wypoczynkowe mieszkańców;