Wyrok WSA w Krakowie z dnia 19 lipca 2013 r., sygn. II SA/Kr 344/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Krystyna Daniel Sędziowie: Sędzia WSA Aldona Gąsecka-Duda Sędzia WSA Waldemar Michaldo (spr.) Protokolant: Katarzyna Paszko-Fajfer po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 lipca 2013 r. sprawy ze skargi M. B. i S. J. P. na uchwałę Rady Miasta Krakowa z dnia 6 lipca 2011 r. nr XXI/234/11 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "Wzgórze św. Bronisławy II" I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części graficznej obejmującej działki nr [...] i [...] położonych w obrębie 11 jednostka ewidencyjna [...]; II. zasądza od Gminy Miejskiej Kraków na rzecz skarżących M. B. i S. J. P. kwotę 774 zł (siedemset siedemdziesiąt cztery złote), tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Rada Miasta Krakowa w dniu 06 lipca 2011 roku podjęła uchwałę nr XXI234/11 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "Wzgórze Świętej Bronisławy II", opublikowaną w Dzienniku Urzędowym Województwa Małopolskiego nr 384 z dnia 4 sierpnia 2011 r. pod pozycją 3387- zwana dalej także Planem. Przedmiotowa uchwała była wielokrotnie zaskarżona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, który m.in. wyrokami z dnia 3 lutego 2012 r., sygn. akt II SA/Kr 1644/11 (prawomocny), 5 listopada 2012 r., sygn. akt II SA/Kr 76/12 (nieprawomocny), 6 grudnia 2012 r., sygn. akt II SA/Kr 1670/12 (nieprawomocny) i 14 grudnia 2012r., sygn. akt II SA/Kr 1512/12 (prawomocny) -skargi oddalił. W niniejszej sprawie skargę na tą uchwałę, poprzedzając ją bezskutecznym wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa, wnieśli M.B. i S.J.P. Zaskarżonej uchwale skarżący zarzucili naruszenie prawa administracyjnego materialnego, a to art. 9 ust. 4 w związku z art. 20 w związku z art.15 ust. 1 w związku z art. 32 ust: 3 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez uchwalenie Planu, którego treść była niezgodna z obowiązującym studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego . Podnosząc przedmiotowy zarzut skarżący wnieśli o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały Rady Miasta Krakowa ewentualnie o stwierdzenie nieważności Uchwały nr XXI/234/11 Rady Miasta Krakowa z dnia 06 lipca 2011 roku w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "Wzgórze Świętej Bronisławy II" w zakresie terenów oznaczonych w Planie jako ZPo.34 oraz zasądzenie kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego. W tym miejscu należy zaznaczyć , iż podczas rozprawy przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Krakowie , która miała miejsce w dniu 22 maja 2013r. pełnomocnik skarżących sformułował alternatywne żądanie skargi wnosząc o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w części w jakiej dotyczy ona działek skarżących tj.nr [...] i [...] . W uzasadnieniu pisemnej skargi skarżący podnieśli m.in., iż Rada Miasta Krakowa przy wydaniu zaskarżonej uchwały dopuściła się naruszenia art. 9 ust.4 w związku z art. 20 w związku z art. 15 ust.1 w związku z art. 32 ust.3 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez nieuwzględnienie i pominięcie przy podejmowaniu uchwały o przyjęciu Planu obowiązującego studium uwarunkowań kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Kraków, w którym ich działki nie były w ogóle uwzględnione. Zdaniem skarżących jak wynika z obowiązującego przed dniem 04 września 2011 roku Studium należące do nich działki nr [...] i [...] były przeznaczone pod zabudowę i były oznaczone jako MN. Równocześnie skarżący wskazali, że na terenie objętym zakresem planu miejscowego obszaru "Wzgórze Świętej Bronisławy II" w momencie jego uchwalenia obowiązywało Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta Krakowa uchwalone uchwałą NR XII/87/03 Rady Miasta Krakowa z dnia 16 kwietnia 2003r. w sprawie uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta Krakowa - zwane dalej Studium. Zgodnie z treścią art. 20 ust 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym plan miejscowy uchwala rada gminy, po stwierdzeniu jego zgodności z ustaleniami studium rozstrzygając jednocześnie o sposobie rozpatrzenia uwag do projektu planu oraz sposobie realizacji, zapisanych w planie, inwestycji z zakresu infrastruktury technicznej, które należą do zadań własnych gminy, oraz zasadach ich finansowania, zgodnie z przepisami o finansach publicznych. Zdaniem skarżących w/w przepis wraz z innymi powołanej powyżej ustawy wskazywał na konieczność zgodności planu miejscowego ze Studium obowiązującym na terenie gminy. Tymczasem zgodnie z uchwałą i częścią graficzną Planu, granica Planu przebiega przez obszar działek nr [...] i [...] , a nie wzdłuż ich granic, co powoduje gospodarczy ich podział odzwierciedlający się w umniejszeniu możliwości ich rzeczywistego zagospodarowania jako działek budowlanych w rozumieniu art. 2 pkt.12 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym jako dysponujących odpowiednią infrastrukturą techniczną, w tym komunikacyjną. W ocenie skarżących powierzchnia przedmiotowych działek w części nie objętej Planem mających stanowić działki budowlane wynosi odpowiednio: dla działki numer [...] - około 269 m2, natomiast dla działki numer [...] - około 320 m2. Ich zdaniem powyższa okoliczność powoduje faktyczną niemożność ich zagospodarowania. W istocie uchwalenie Planu spowodowało bowiem gospodarczy podział przedmiotowych działek stosownie do wadliwie określonych granic Planu. Skarżący podnieśli, iż z treści Studium wynikało, że należące do nich działki nr [...] i [...] w Studium były oznaczone jako tereny przeznaczone do zabudowy i zainwestowania oznaczone jako MN -zabudowa mieszkaniowa niskiej intensywności.