Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 16 lipca 2013 r., sygn. II SA/Bd 258/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Klotz Sędziowie Sędzia WSA Joanna Brzezińska(spr.) Sędzia WSA Wojciech Jarzembski Protokolant Maciej Hoffman po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 16 lipca 2013 r. sprawy ze skargi J. D. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie uznania za osobę bezrobotną oraz odmowy przyznania prawa do zasiłku 1. uchyla zaskarżoną decyzję w części odmawiającej przyznania prawa do zasiłku oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta B. z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] w części odmawiającej przyznania prawa do zasiłku, 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w części wskazanej w pkt 1 wyroku, 3. przyznaje od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy na rzecz adwokata T. U. kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] Prezydent Miasta B., na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 14 lit. a i b, art. 2 ust. 1 pkt 2 oraz art. 71 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 z późn.zm.), uznał J. D. z dniem [...] grudnia 2012 r. za osobę bezrobotną oraz odmówił przyznania prawa do zasiłku. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że z przedstawionych przez J. D. dokumentów wynika, iż w dniu rejestracji spełniał on warunki do uznania za osobę bezrobotną, natomiast suma okresów, o których mowa w art. 71 ust. 1 i 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy przypadających w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień rejestracji jest krótsza niż 365 dni, co stanowi podstawę do odmowy przyznania prawa do zasiłku.

W odwołaniu J. D. zarzucił organowi niewłaściwe określenie okresu zatrudnienia o którym mowa w art. 71 ust. 1 i 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Wyjaśnił, że przedłożył w filii PUP w S. K. świadectwo pracy będące dowodem zatrudnienia od dnia [...] lutego 2008 r. do dnia [...] maja 2012 r. oraz ostatnią umowę o pracę zawartą w dniu [...] maja 2012 r. ze Spółką A. Wskazał, że w trakcie rejestracji poinformował, iż faktycznie nie pracuje od [...] września 2012 r., bowiem jego pracodawca zawiesił działalność, informując również, że pomimo jego próśb pracodawca nie doręczył mu świadectwa pracy ani wypowiedzenia umowy o pracę, na dowód czego przedstawił korespondencję z byłym pracodawcą. W jego ocenie, przedłożone dokumenty uprawdopodobniają, że faktyczny okres zatrudnienia w Spółce A trwał od [...] maja 2012 r., do czasu zawieszenia działalności przez przedsiębiorcę, tj. do dnia [...] września 2012 r.