Wyrok WSA w Warszawie z dnia 11 czerwca 2013 r., sygn. III SA/Wa 1780/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marta Waksmundzka-Karasińska, Sędziowie Sędzia del. WSA Marek Kraus, Sędzia WSA Aneta Lemiesz (sprawozdawca), Protokolant starszy referent Paweł Jurczyński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 maja 2013 r. sprawy ze skargi J. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) stwierdza, że uchylona decyzja nie może być wykonana w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz J. G. kwotę 5617 zł (słownie: pięć tysięcy sześćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z [...] czerwca 2011 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w L. określił Skarżącemu - J. G., zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 r. w wysokości 140.033 zł. Skarżący prowadził wówczas działalność gospodarczą pod nazwą I. J. G. w zakresie napraw i konserwacji sprzętu elektronicznego, w tym automatów do gier o niskich wygranych. W związku z tą działalnością zawarł umowy serwisowe ze spółkami takimi jak V. sp. z o.o., C. sp. z o.o., B. sp. z o.o.

Jak ustalono Skarżący zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wydatki udokumentowane fakturami wystawionymi przez F.U.H. E. M. S., A. sp. z o. o. oraz A. sp. z o.o., z którymi zawarł umowy zlecenia o współpracy i świadczeniu usług oraz umowy serwisowe. Podmiotami tymi zarządzała jedna osoba, tj. M. S.. Zdaniem Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej podmioty te wystawiały fikcyjne faktury. Wystawcy faktur faktycznie nie wykonywali usług serwisowych, o czym świadczyły zeznania świadków i podejrzanych, tj.: M. S., B. K. (sekretarka w F.U.H. E. M. S.), O. G. (pracownik M. S.), M. J. (A. sp. z o.o.), B. W. (prowadziła rozliczenia księgowe F.U.H. E. M. S.). Z zeznań świadków - pracowników V. sp. z o.o., B. sp. z o.o. oraz C. sp. z o.o. wynikało, że osobami bezpośrednio wykonującymi usługi serwisowe byli P. L., L. I. i R. I. - pracownicy Skarżącego. Obrót fikcyjnymi fakturami odbywał się w ten sposób, że Skarżący przyjeżdżał do siedziby F.U.H. E. oraz wskazywał, co ma być wypisane na fakturach. Za wystawienie faktur płacił "prowizję". Prosił, aby M. S. i O. G. pojeździli po punktach, żeby w razie kontroli mogli być rozpoznani przez ich właścicieli. Organ I instancji nie dał wiary złożonym z własnej inicjatywy wyjaśnieniom P. L. co do okoliczności jego współpracy z M. S., z których wynikało, że składając zeznania obciążające Skarżącego M. S. mścił się za zerwanie kontraktu, a tym samym utratę części zysków. Jego zdaniem P. L. faktycznie wykonywał usługi, ale jako pracownik Skarżącego, nie zaś M. S..