Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 20 grudnia 2007 r., sygn. I SA/Po 989/07

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Małecki Sędziowie Sędzia NSA Sylwia Zapalska (spr.) as. sąd. WSA Karol Pawlicki Protokolant st. sekr. sąd. Kamila Kozłowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 grudnia 2007r. sprawy ze skargi M.S.O. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004r. z tytułu opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej o d d a l a s k a r g ę /-/K.Pawlicki /-/J.Małecki /-/S.Zapalska

Uzasadnienie

Podatniczka M. S. - O. w 2004 r. prowadziła działalność gospodarczą - firmę A, której przedmiotem był między innymi obrót paliwami ciekłymi, na który posiadała koncesję wydana w dniu (...) przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (k. 321-329 akt podatkowych) na okres od (...) do (...).

W zeznaniu podatkowym za 2004 r. - PIT-36 L podatniczka wykazała przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej w wysokości (...) zł. koszty uzyskania przychodów w kwocie (...) zł., dochód po odliczeniach w wysokości (...) zł. oraz należny podatek dochodowy w kwocie (...) zł.

W wyniku postępowania kontrolnego przeprowadzonego na podstawie upoważnienia Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia (...) (k. 1 akt podatk.) w protokole pokontrolnym z dnia (...) (k. 363-387 akt podat.) ustalono, że firma A w okresie objętym kontrolą nie figurowała w rejestrze podatników podatku akcyzowego (pismo Naczelnika Urzędu Celnego z (...) k. 310 akt podat.), oraz że od miesiąca czerwca 2004 r. poza sprzedażą detaliczną paliw ciekłych, rozpoczęła hurtową sprzedaż paliw, przede wszystkim, oleju napędowego. Na karcie 383 akt podatkowych kontrolujący podkreślają, że ujęcie dowodu - faktury, która nie miała w rzeczywistości miejsca i powoduje, że nie może być on podstawa świetle art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztem uzyskania przychodu. Ujęcie takiego dowodu w księgach podatkowych skutkuje ich nierzetelnością i w konsekwencji nie uznaniem ksiąg za rzetelne na podstawie art. 193 § 1, 2, 4 i 6 Ordynacji podatkowej.