Wyrok WSA w Łodzi z dnia 14 czerwca 2013 r., sygn. II SA/Łd 296/13

Dnia 14 czerwca 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Kubot-Szustowska Sędziowie Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski (spr.) Sędzia WSA Arkadiusz Blewązka Protokolant specjalista Dominika Janicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 czerwca 2013 roku sprawy ze skargi T. K. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] Nr [...], 2) nakazuje zwrócić z funduszu Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skarżącej T. K. kwotę 100 (sto) złotych, uiszczoną tytułem wpisu sądowego w dniu 6 maja 2013 roku i zaewidencjonowaną pod poz. [...]. a.bł.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] nr [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 127 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2000r., Nr 98, poz. 1071 ze zm. - w dalszej części uzasadnienia jako k.p.a.) i art. 2 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 31 maja 1996r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz.U. Nr 87, poz. 395 ze zm. - dalej jako ustawa), po rozpoznaniu wniosku T. K. o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] nr [...] o odmowie przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego z tytułu deportacji do pracy przymusowej.

Jak wynika z akt sprawy, decyzją z dnia [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych odmówił T. K. przyznania wnioskowanego uprawnienia, stwierdzając, iż wysiedlenie z miejsca zamieszkania w czasie wojny nie stanowi represji w rozumieniu ustawy, w ustalonym stanie faktycznym nie ma podstaw aby mówić o deportacji, która jest wskazana jako przesłanka przyznania wnioskowanego świadczenia pieniężnego.