Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 11 czerwca 2013 r., sygn. I SA/Gd 580/13

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Alicja Stępień, Sędziowie Sędzia NSA Ewa Kwarcińska, Sędzia WSA Bogusław Woźniak (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Sylwia Górny, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 11 czerwca 2013 r. sprawy ze skargi A. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 7 września 2009 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług od kwietnia do grudnia 2006 r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana; 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżącego kwotę 5.337 (pięć tysięcy trzysta trzydzieści siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

A. P. prowadził w L. działalność gospodarczą pod nazwą "A". Na skutek wszczętej kontroli Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej stwierdził, że skarżący nie wykazał w ewidencji sprzedaży wszystkich należnych obrotów ze sprzedaży samochodów używanych i prowizji, a tym samym zaniżył wykazany i odprowadzony z tego tytułu podatek od towarów i usług.

Na podstawie art. 193 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005, Nr 8, poz. 60), zwanej dalej "Ordynacją podatkową" organ podatkowy pierwszej instancji uznał prowadzone przez skarżącego księgi podatkowe za nierzetelne, ponieważ dokonane w nich zapisy nie odzwierciedlały stanu rzeczywistego w zakresie obrotów i podatku należnego podatnika. Zebrany w sprawie materiał dowodowy wykazał, że w księdze transakcji handlowych w zakresie używanych samochodów sprowadzonych z zagranicy nie zaewidencjonowano uzyskanych obrotów z tytułu prowizji komisowych. Kierując się art. 23 § 2 Ordynacji podatkowej, organ odstąpił przy tym od określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania, uznając, że dane wynikające z ksiąg pozwalają na jej określenie przy uzupełnieniu ich dowodami uzyskanymi w toku postępowania.

Dokonując analizy umów kredytowych na zakup samochodów, z tytułu których skarżący uzyskał prowizje z "B" Banku oraz "C" Banku, zeznań i wyjaśnień kredytobiorców oraz przedstawicieli banków organ wskazał m. in., że skarżący nie zaewidencjonował obrotu z tytułu sprzedaży 24 samochodów oraz zaniżył wartość jednej transakcji. Ustalił, że skarżący nie zaewidencjonował żadnych dodatkowych wydatków związanych ze sprowadzeniem samochodów z zagranicy. W ocenie organu niezaewidencjonowane transakcje kupna - sprzedaży samochodów zawierane były przy pełnym udziale skarżącego, w jego komisie, natomiast dokumenty zakupu pojazdu za granicą sporządzane były na osobę, która stawała się właścicielem pojazdu w Polsce. Organ przyjął, że faktyczną ceną sprzedaży samochodów każdorazowo była kwota kredytu przyznawanego przez bank ostatecznemu nabywcy. W związku z tym Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej decyzją z dnia 23 grudnia 2008 r. określił podatnikowi podatek od towarów i usług za miesiące od kwietnia do listopada 2006 r., a za grudzień tego roku kwotę zwrotu różnicy podatku od towarów i usług do przeniesienia na następny miesiąc w kwotach innych niż zadeklarowane.