Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 21 maja 2013 r., sygn. I SA/Gd 358/13

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Alicja Stępień (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Sławomir Kozik, Sędzia NSA Joanna Zdzienicka-Wiśniewska, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Agnieszka Zalewska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 21 maja 2013 r. sprawy ze skargi J. Sz. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 12 listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę

Uzasadnienie

W dniu 20 sierpnia 2012 r. J. S. złożył wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem dostawy nieruchomości gruntowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe. Wnioskodawca (polski rezydent podatkowy) jest członkiem zarządu spółki kapitałowej z siedzibą na terytorium Polski. W okresie 2004-2009 był również wykładowcą na dwóch uczelniach. W połowie lat dziewięćdziesiątych, wraz z inną osobą fizyczną (dalej: wspólnik), wydzierżawił od Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa niezabudowane działki gruntu położone w miejscowości Ż. w Gminie W., celem prowadzenia na nich działalności rolnej.

W 1998 r., wraz ze wspólnikiem, wnioskodawca nabył wskazane działki gruntu od Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa na własność i został współwłaścicielem w części ułamkowej wynoszącej 2/10. Po ich zakupie, w dalszym ciągu były wykorzystywane do celów działalności rolnej. Prowadzona działalność rolna polegała wyłącznie na ich utrzymywaniu w dobrej kulturze rolnej (tzw. "ugorowaniu"), tj. na poddawaniu ich - co najmniej raz w roku - zabiegom uprawowym zapobiegającym występowaniu i rozprzestrzenianiu się chwastów (np. koszeniu trawy). Nie były natomiast wykorzystywane do produkcji produktów rolnych.

Uchwałą z 15 lutego 2002 r. Rada Gminy przyjęła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla miejscowości Ż., w którym wskazane działki gruntu zostały podzielone na obszary o mniejszym areale (tzw. strefy morfoplanistyczne). Dla każdej ze stref morfoplanistycznych określona została również tzw. "funkcja dominująca", określająca planowane przeznaczenie strefy, np. pod zabudowę mieszkaniową, pod budowę drogi, itp. Na skutek przyjęcia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i określenia funkcji dominujących, część gruntu (niektóre strefy morfoplanistyczne objęte jego zakresem) została przeklasyfikowana z "gruntów rolnych" na "grunty pod zabudowę mieszkaniową" lub "grunty pod zabudowę pensjonatowo-mieszkaniową", a inna część gruntu została "zarezerwowana na cele ulicy dojazdowej i skrzyżowania". Status pozostałej części nie uległ zmianie. Zmiana klasyfikacji w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego nie miała jakiegokolwiek wpływu na ich rzeczywiste wykorzystanie przez wspólników - grunt w dalszym ciągu był wykorzystywany wyłącznie dla celów prowadzenia działalności rolnej.