Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 3 kwietnia 2013 r., sygn. II SA/Gl 1154/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Taniewska-Banacka, Sędzia WSA Iwona Bogucka (spr.), Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska, Protokolant starszy sekretarz sądowy Beata Bieroń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 marca 2013 r. sprawy ze skarg J. P. oraz P. P. na uchwałę Rady Miejskiej w Częstochowie z dnia 25 sierpnia 2010 r. nr 727/LXIII/2010 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1) stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części wyznaczającej na rysunku planu szerokość strefy kontrolowanej dla gazociągu wysokoprężnego DN 350 CN 4,0 MPa relacji Częstochowa - Bory, 2) zasądza od Miasta Częstochowa na rzecz każdego ze skarżących kwotę po 557 (pięćset pięćdziesiąt siedem) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

P.P. i J. P., po uprzednich wezwaniach Rady Miejskiej w C. do usunięcia naruszenia prawa, na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r., nr 142, poz. 1591 ze zm.), wnieśli skargi na uchwałę Rady Miasta Częstochowy nr 727/LXIII/2010 z 25 sierpnia 2010 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu położonego w Częstochowie w dzielnicy [...] w rejonie ulic: [...],[...],[...],[...] i granicy miasta. Skargi te zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału z 1 października 2012 r. zostały połączone do łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia. Zarzuty podniesione w stosunku do uchwały są w każdej ze skarg takie same.

W skargach skarżący zawnioskowali o stwierdzenie nieważności uchwały w części dotyczącej ustanowienia w załączniku graficznym do planu strefy kontrolowanej dla gazociągu wysokiego ciśnienia [...] niezgodnie z przepisami prawa, to jest na podstawie nieobowiązującego rozporządzenia oraz o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania. Zarzucili naruszenie § 9 ust. 6 rozporządzenia Ministra Gospodarki z 30 lipca 2001 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać sieci gazowe (Dz. U. nr 97, poz. 1055), zwanego dalej rozporządzeniem z 2001 r., poprzez nieprawidłowe wyznaczenie strefy kontrolowanej w części rysunkowej planu, z zastosowaniem odległości wskazanych w uchylonym rozporządzeniu Ministra Przemysłu i Handlu z 14 listopada 1995 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać sieci gazowe (Dz. U. nr 139, poz. 686), zwanego dalej rozporządzeniem z 1995 r. Zarzucili także naruszenie art. 15 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (DZ. U. nr 80, poz. 717 ze zm.), zwanej dalej u.p.z.p., poprzez nieuwzględnienie przy sporządzeniu załącznika graficznego treści opisowej planu. W konsekwencji podnieśli, że doszło do naruszenia art. 21 ust. 1 i art. 64 ust. 3 Konstytucji RP poprzez nieuprawnioną ingerencję w ich prawo własności i jego ograniczenie w sposób nadmierny w stosunku do regulacji wprowadzonej rozporządzeniem z 2001 r. W uzasadnieniach skarg wskazano, że zgodnie z § 12 ust. 1 zaskarżonej uchwały, w strefach kontrolowanych gazociągów wysokoprężnych zakazuje się budowy budynków, urządzania stałych składów i magazynów oraz sadzenia drzew; zagospodarowanie i użytkowanie terenu dopuszcza się z zachowaniem przepisów rozporządzenia z 2001 r. natomiast na rysunku planu strefa kontrolowana została wyznaczona po obu stronach osi gazociągu niezgodnie z tym rozporządzeniem, z zastosowaniem przepisów uchylonego rozporządzenie z 1995 r. Przez działki skarżących przebiega gazociąg [...], zatem zgodnie z § 9 ust. 6 rozporządzenia z 2001 r. strefa kontrolowana winna wynosić 8 m, zaś na rysunku planu wyznaczono strefę o szerokości ponad 30 m. W ten sposób doprowadzono do sprzeczności między częścią tekstową planu (§ 12 ust. 1), a częścią rysunkową. Wyznaczono strefy kontrolowane niezgodnie z obowiązującym przepisami, a przyjmując plan Rada winna stosować obowiązujące przepisy. Gdyby strefa kontrolowana została wyznaczona prawidłowo, to skarżący mieliby możliwość zagospodarowania swoich działek i wniesienia na nich obiektów. W zaistniałym stanie, możliwości takiej zostali bezpodstawnie pozbawieni, co stanowi o naruszeniu ich interesu prawnego i uzasadnia wniesienie skarg. Zwrócono uwagę, że przepis § 89 rozporządzenia z 2001 r. wyklucza stosowanie aktualnych przepisów w stosunku do gazociągów powstałych pod rządami uprzedniego stanu prawnego, ale nie w stosunku do zabudowy sąsiadującej. Aktualne rozporządzenie rezygnuje także z ustalania odległości gazociągów od innych obiektów, wprowadzając pojęcie strefy kontrolowanej, definiowanej w § 2 pkt 5 rozporządzenia z 2001 r. Powołując się na tezy zawarte w wyrokach WSA w Warszawie z 19 października 2005 r., VII SA/Wa 1288/04 oraz WSA w Gdańsku z 4 stycznia 2011 r., II SA/Gd 10/10 i NSA z 12 marca 2009 r., II OSK 337/08 wskazano, że funkcją przepisów przejściowych rozporządzenia z 2001 r. jest pozostawienie istniejących sieci w sferze wcześniejszych wymagań technologicznych i umożliwienie zastosowania wcześniej obowiązujących przepisów w przypadku ich remontu lub przebudowy, ale nie ma żadnej podstawy do przyjęcia, że obiekty obecnie lokalizowane w sąsiedztwie takich istniejących sieci podlegają normatywom odległości wynikającym z uchylonych przepisów, taka praktyka prowadzi bowiem do przerzucania konsekwencji dbałości o stan sieci z jej operatora na właścicieli gruntów. W konsekwencji doszło do ustalenia na rysunku planu strefy kontrolowanej w wadliwej szerokości, co narusza prawa skarżących w zakresie wykraczającym poza rzeczywistą potrzebę.