Wyrok WSA w Krakowie z dnia 7 marca 2013 r., sygn. III SA/Kr 1294/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Kasprzycki Sędziowie WSA Dorota Dąbek (spr.) SO (del.) Janusz Bociąga Protokolant Ewelina Kalita po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 marca 2013 r. sprawy ze skargi M. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 13 sierpnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego I. skargę oddala, II. przyznaje od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na rzecz adwokata W. M. Kancelaria Adwokacka ul. [...] w K kwotę 240,00 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, podwyższoną o stawkę podatku od towarów i usług obowiązującą dla tego rodzaju czynności w dniu orzekania.

Uzasadnienie

wyroku WSA w Krakowie z dnia 7 marca 2013 r.

Decyzją z dnia [...] 2012 r. Nr [...] Wójt Gminy odmówił przyznania M. B. świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad matką J. R. W uzasadnieniu swojej decyzji organ I instancji powołał się na treść art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2006r. nr 139, poz. 992 z późn. zm.) zgodnie z którym warunkiem koniecznym do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego jest rezygnacja z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej i stwierdził, że istotą świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia jest zrekompensowanie opiekunowi osoby niepełnosprawnej rezygnacji z aktywności zawodowej poprzez wypłatę kwoty określonej w art. 17 ust. 3 ustawy. Powołując się na art. 3 pkt 22 wymienionej ustawy, organ stwierdził, że osoba ubiegająca się o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego ma być osobą faktycznie bezrobotną i sprawującą opiekę nad niepełnosprawnym wymagającym stałej pomocy, która była zatrudniona lub wykonywała pracę zarobkową w formach wymienionych w art. 3 ustawy o świadczeniach rodzinnych i zrezygnowała z niej bądź też mając możliwość podjęcia zatrudnienia lub wykonywania pracy zarobkowej, z możliwości tej nie korzysta. Organ, powołując się na przedstawione przez wnioskodawczynię dokumenty, podkreślił, że jest ona rolnikiem posiadającym gospodarstwo rolne obejmujące obszar użytków rolnych w wysokości 1,14 ha przeliczeniowego, która z mocy ustawy podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu społecznemu rolników w Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego. W związku z tym, organ uznał, że wnioskodawczyni M. B. nie zrezygnowała z żadnej pracy zarobkowej w rozumieniu art. 3 pkt 22 ustawy o świadczeniach rodzinnych, ani też nie przejawia gotowości do podjęcia tak rozumianej pracy zarobkowej, zatem nie spełnia kryteriów uznania za osobę bezrobotną w rozumieniu ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r., Nr 69, poz. 145 z późn. zm.). Według organu, za osobę rezygnującą z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej lub nie podejmującą zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, nie może być uznany rolnik, który prowadzi gospodarstwo rolne, nawet przy pomocy innych osób, albowiem część swojego czasu musi przeznaczyć na prowadzenie własnego gospodarstwa rolnego. Na potwierdzenie swoich argumentów organ przywołał wcześniejsze orzeczenia sądów administracyjnych i stwierdził zarazem, iż aktualnie obowiązujące przepisy ustawy o świadczeniach rodzinnych wykluczają możliwość przyznania tego świadczenia w niniejszej sprawie.