Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 13 czerwca 2012 r., sygn. II SA/Sz 437/12

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Danuta Strzelecka-Kuligowska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz, Sędzia WSA Arkadiusz Windak, Protokolant Teresa Zauerman, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 13 czerwca 2012 r. sprawy ze skargi M. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Miasta i Gminy z dnia [...] nr [...]

Uzasadnienie

M.G. wnioskiem z dnia [...] wystąpiła do Burmistrza

o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad mężem - T. G. Do wniosku dołączyła m.in. dokumenty potwierdzające dane osobowe wnioskodawcy, odpis skrócony aktu małżeństwa oraz orzeczenie o stopniu niepełnosprawności Zespołu Ds. Orzekania o Niepełnosprawności z dnia[...]. Z treści powyższego orzeczenia wynika, iż T. G. jest osobą niepełnosprawną i wymaga stałej, całkowitej pomocy ze strony osób drugich.

W związku z powyższym wnioskiem Burmistrz pismem z dnia [...] poinformował M. G., iż w dniu [...] zostanie przeprowadzony wywiad w miejscu jej zamieszkania.

W dniu [...] przeprowadzono wywiad u wnioskodawczyni, w toku którego M. G. wskazała, iż w skutek pogorszenia stanu zdrowia męża nie może podjąć zatrudnienia. Zeznała również, że uczęszcza do szkoły, czasami w godzinach [...]. Opieka nad mężem polega na przygotowywaniu posiłków, praniu ręcznym, załatwianiu recept, kąpaniu, sprzątaniu i robieniu zakupów. Nie ma nikogo do pomocy ze strony rodziny męża. Gdy wychodzi do szkoły zostawia mężowi gotowy posiłek.

T. G. w dniu [...] w trakcie wywiadu wskazał, iż jego żona pracuje dorywczo na rynku i wraca późnym wieczorem. Od uczęszcza na zajęcia w szkole. W związku z tym, że żona pracuje i się uczy T. G. sam przygotowuje sobie jedzenie "na sucho", nie je regularnie gotowanego jedzenia. Żona nie dba, żeby mąż miał prawidłową dietę, nie mierzy poziomu cukru. Sam sobie wstrzykuje insulinę. Nie może się sam umyć, zaś żona pomaga mu dopiero po jego prośbach. M. G. pomaga w wykupywaniu lekarstw. Nie pozwala mężowi utrzymywać kontaktów z rodziną.