Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 13 lutego 2013 r., sygn. I SA/Ol 665/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Andrzej Błesiński, Sędziowie sędzia WSA Wiesława Pierechod (sprawozdawca), sędzia WSA Tadeusz Piskozub, Protokolant Sekretarz sądowy Monika Rząp, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 13 lutego 2013r. sprawy ze skargi A. L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie odmowy uchylenia ostatecznej decyzji umarzającej postępowanie restrukturyzacyjne oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]" nr "[...]" Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia "[...]" nr "[...]" umarzającą postępowanie restrukturyzacyjne, wszczęte na wniosek A.L., obejmujące jego zaległości w podatku od towarów i usług za październik 2001r. w kwocie 2.547,27 zł oraz w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1996r. w kwocie 284.303,39 zł.

Pismem z dnia 27.02.2012r. podatnik wystąpił z wnioskiem o wznowienie postępowania zakończonego decyzją ostateczną z dnia "[...]" na podstawie art. 240 § 1 pkt. 5 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Wskazał, że podstawą wydania decyzji z dnia "[...]" były rozliczenia pomiędzy Skarbem Państwa a stroną, które w dniu wydania decyzji przedstawiały się inaczej niż w okresie późniejszym. Wyrokiem z 24.11.2008r., sygn. akt "[...]", Sąd Rejonowy Wydział Cywilny zasądził od Skarbu Państwa, reprezentowanego przez Naczelnika Urzędu Skarbowego, należne stronie środki pieniężne, które organ niesłusznie pobrał w toku postępowania egzekucyjnego, prowadzonego w 1998r. Ponadto sądy administracyjne tj. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie i Naczelny Sąd Administracyjny, oddalając skargi na ostateczną decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]", nr "[...]", nie znały jeszcze wyroku Sądu Rejonowego, gdyż zapadł on w sprawie dopiero w 2008r. (uprawomocnił się w 2009r.), natomiast Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną od ostatecznej decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w roku 2006. Zdaniem strony istniały zatem istotne dla sprawy okoliczności w dniu wydania decyzji ostatecznej, a pominięte przez organ orzekający w sprawie.