Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 24 stycznia 2013 r., sygn. I SA/Ol 711/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Ryszard Maliszewski, Sędziowie sędzia WSA Andrzej Błesiński, sędzia WSA Wojciech Czajkowski (sprawozdawca), Protokolant referent stażysta Agnieszka Szymańska-Flisikowska, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 24 stycznia 2013r. sprawy ze skargi Gminy A na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" Nr "[...]" w przedmiocie zwrotu tytułów wykonawczych oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia "[...]" Dyrektor Izby Skarbowej, po rozpatrzeniu zażalenia Miejskiego Zarządu Dróg (powoływany dalej również jako: "strona, skarżący, MZD"), utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia "[...]" w przedmiocie zwrotu tytułu wykonawczego.

Podstawą rozstrzygnięcia były następujące ustalenia:

Miejski Zarząd Dróg przekazał Urzędowi Skarbowemu do realizacji wystawiony w dniu "[...]" tytuł wykonawczy o nr "[...]", celem wszczęcia egzekucji administracyjnej wobec majątku zobowiązanej D. M.. Tytuł wykonawczy obejmował należność pieniężną z tytułu opłaty dodatkowej za nieopłacony postój pojazdu w wysokości 100 zł.

Dyrektor Izby Skarbowej w zaskarżonym postanowieniu podtrzymał stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego, w świetle którego wszczęcie na podstawie ww. tytułu wykonawczego egzekucji administracyjnej było niedopuszczalne z uwagi na niespełnienie wymogów z art. 27 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.), powoływanej dalej jako: "u.p.e.a.". Tym samym jako prawidłowe uznał stanowisko organu egzekucyjnego, że wierzycielem należności wskazanej w tym tytule był Prezydent Miasta, a nie Miejski Zarząd Dróg.

Podkreślił, iż zgodnie z art. 1a pkt 13 u.p.e.a. wierzycielem jest podmiot uprawniony do żądania wykonania obowiązku lub jego zabezpieczenia w administracyjnym postępowaniu egzekucyjnym lub zabezpieczającym. Zaznaczył również, że w przedmiotowej sprawie obowiązek uiszczenia należności pieniężnej wynika bezpośrednio z przepisów prawa, tj. art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 ze zm.), który stanowi, iż korzystający z dróg publicznych są obowiązani do ponoszenia opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania. Organ wskazał, że w myśl art. 13f ustawy o drogach publicznych, za nieuiszczenie opłat, o których mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1, pobiera się opłatę dodatkową. Opłatę tę pobiera zarząd drogi, a w przypadku jego braku zarządca drogi. Opłaty za parkowanie są dochodami gminy na podstawie art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) oraz art. 4 ust. 2 lit. f) ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2010 r. Nr 80, poz. 526 ze zm.) w zw. z art. 40a ust. 1 ustawy o drogach publicznych. Ponadto stosownie do art. 19 ust. 1 ostatniej z wymienionych ustaw, organ samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi. Według brzmienia art. 19 ust. 2 pkt 4 tej ustawy, zarządcą dróg gminnych jest wójt, burmistrz (prezydent miasta). Zgodnie z ust. 5 ww. przepisu, w granicach miast na prawach powiatu zarządcą wszystkich dróg publicznych, z wyjątkiem autostrad i dróg ekspresowych, jest prezydent miasta. Stosownie natomiast do art. 21 ust. 1a ustawy o drogach publicznych, zarządca drogi może upoważnić pracowników urzędu miasta lub gminy albo pracowników jednostki organizacyjnej będącej zarządem drogi, do załatwiania spraw w jego imieniu, w ustalonym zakresie, a w szczególności do wydawania decyzji administracyjnych.