Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 21 marca 2012 r., sygn. I SA/Ol 100/12

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Zofia Skrzynecka (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Wiesława Pierechod, sędzia WSA Renata Kantecka, Protokolant p.o. Specjalisty Monika Rząp, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 21 marca 2012r. sprawy ze skargi "A" na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie zwrotu tytułów wykonawczych oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia "[...]" Dyrektor Izby Skarbowej, po rozpatrzeniu zażalenia Ośrodka A, utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia "[...]" w przedmiocie zwrotu tytułów wykonawczych.

Podstawą rozstrzygnięcia były następujące ustalenia i rozważania:

Ośrodek A przekazał Urzędowi Skarbowemu do realizacji wystawione w dniu "[...]" tytuły wykonawcze o nr "[...]","[...]" oraz "[...]", celem wszczęcia egzekucji administracyjnej wobec majątku zobowiązanych odpowiednio: K.P., K.Z. i P.C.

Postanowieniem z dnia "[...]" Naczelnik Urzędu Skarbowego zwrócił przedmiotowe tytuły wykonawcze Dyrektorowi Ośrodka A, stwierdzając, że wszczęcie egzekucji administracyjnej jest niedopuszczalne z uwagi na niespełnienie wymogów z art. 27 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. nr 229, poz. 1954 ze zm.), powoływanej dalej jako u.p.e.a. W ocenie organu egzekucyjnego, wierzycielem należności wskazanych w w/w tytułach wykonawczych jest Prezydent Miasta, a nie Ośrodek A. Skoro zatem tytuły wykonawcze zawierają nieprawidłowe oznaczenie wierzyciela, nie spełniają one wymogów określonych w art. 27 § 1 pkt 1 u.p.e.a., co stanowi podstawę ich zwrotu stosownie do art. 29 § 2 tej ustawy.

W zażaleniu na powyższe postanowienie Ośrodek A zarzucił organowi egzekucyjnemu rażące naruszenie prawa i niewłaściwe zastosowanie art. 27 § 1 pkt 1 oraz art. 29 § 2 u.p.e.a., a ponadto art. 20, art. 21 § 1 pkt 3 oraz art. 62 ustawy z dnia 14 kwietnia 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. nr 98, poz. 1071 ze zm.), dalej jako k.p.a. W uzasadnieniu wskazał, iż posiada uprawnienia wierzyciela w rozumieniu przepisu art. 1a pkt 13 u.p.e.a., w tym także uprawnienie do wystawiania tytułów wykonawczych dotyczących opłat za doprowadzenie i pobyt w izbie wytrzeźwień. Ośrodek jest bezpośrednio zainteresowany wykonaniem obowiązku, a zatem jest on wierzycielem w rozumieniu art. 5 § 1 pkt 2 u.p.e.a. Ponadto strona zaznaczyła, że pełnomocnictwem z dnia "[...]", nr "[...]", Dyrektor Ośrodka został umocowany do reprezentowania Miasta we wszystkich postępowaniach sądowych, administracyjnych i egzekucyjnych związanych z działalnością Ośrodka. Z treści tego pełnomocnictwa jednoznacznie wynika, że Dyrektor Ośrodka został uprawniony zarówno do wystawiania tytułów wykonawczych, jak i do podejmowania wszelkich czynności wierzycielskich w postępowaniu egzekucyjnym w administracji. W tej sytuacji wymaganie przez organ egzekucyjny, by na tytułach wykonawczych umieszczona była pieczęć Prezydenta Miasta lub też, by w pieczęci była zamieszczona treść "z upoważnienia Prezydenta Miasta", byłoby - w świetle wyroków WSA w Rzeszowie zapadłych w sprawach o sygn. akt I SA/Rz 485/11 i I SA/Rz 490/11 - zbytnią formalnością. Stanowisko to znajduje ponadto potwierdzenie w orzecznictwie NSA (wyrok z dnia 22 września 2011 r., sygn. akt II GSK 1020/11). Za słusznością tego poglądu przemawia ponadto fakt, iż skarżący jest podatnikiem podatku od towarów i usług i wystawia faktury za pobyt w izbie wytrzeźwień. Opowiedzenie się zatem za forsowaną przez organ konstrukcją oznaczałoby, że pomimo obowiązku wystawiania faktur VAT, strona była pozbawiona prawa do dochodzenia zapłaty należności w nich wykazanych. Zarzucając z kolei naruszenie art. 62 K.p.a., strona podniosła, że w przedmiotowej sprawie tytuły wykonawcze dotyczą różnych zobowiązanych, którzy przebywali w izbie wytrzeźwień z różnych powodów i w różnym okresie, a zatem organ nie był uprawniony do wydania jednego, łączącego odrębne sprawy, postanowienia.