Wyrok WSA w Łodzi z dnia 9 stycznia 2013 r., sygn. II SA/Łd 1066/12

Dnia 9 stycznia 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Czesława Nowak-Kolczyńska Sędzia WSA Barbara Rymaszewska Protokolant Specjalista Marcelina Chmielecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 stycznia 2013 roku sprawy ze skargi R. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego - uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta B. z dnia [...], znak: [...]. LS

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. decyzją z dnia [...] roku, Nr [...], po rozpoznaniu odwołania R. P., utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta B. z dnia [...]roku, Nr [...] o odmowie przyznania zasiłku celowego na pokrycie kosztów zakupu pieca, naprawy drzwi i zakupu wersalki.

Jak wynika z dokumentów załączonych do akt administracyjnych, organ pierwszej instancji decyzją z dnia [...] roku, po rozpoznaniu wniosku R. P., odmówił przyznania mu zasiłku celowego na zakup pieca i wersalki oraz naprawy drzwi. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia organ wskazał przepis art. 2, art. 3 ust. 1 i 4, art. 7 pkt 1, 4 i 13, art. 8 ust. 1 pkt 1 i ust. 3, art. 39, art. 106 ust. 1, 3 i 4 oraz art. 109 ustawy z dnia 12 marca 2004 roku o pomocy społecznej (t. j. Dz. U. z 2009 roku Nr 175, poz. 1362 ze zm.). W motywach rozstrzygnięcia organ wyjaśnił, że wnioskodawca spełnia kryterium dochodowe do uzyskania pomocy, jednakże ze względu na brak wystarczających funduszy na realizację zadań własnych organ jest zmuszony do racjonalnego gospodarowania posiadanymi środkami mając na uwadze potrzeby wszystkich osób ubiegających się o pomoc. Nadto, wskazane we wniosku wydatki byłyby przeznaczone na wyposażenie lokalu w budynku stanowiącym prywatną własność osoby, która udostępni ten lokal wnioskodawcy w okresie zimowym w zamian za dozór na nieruchomości przez wnioskodawcę. Zdaniem organu pierwszej instancji, czynienie nakładów z pomocy społecznej na nieruchomość prywatnego właściciela nie może być uznane za zaspokojenie podstawowej potrzeby życiowej osoby ubiegającej się o pomoc, tym bardziej że przyznanie żądanej pomocy oznacza pomoc w remoncie budynku, którego wnioskodawca nie jest właścicielem, a korzystać z niego mógłby tylko czasowo.