Wyrok WSA w Łodzi z dnia 11 grudnia 2012 r., sygn. II SA/Łd 697/12

Dnia 11 grudnia 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Kubot-Szustowska Sędziowie Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska (spr.) Sędzia WSA Arkadiusz Blewązka Protokolant asystent sędziego Nina Krzemieniewska - Oleszek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 grudnia 2012 roku przy udziale Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej w Ł. K. G. sprawy ze skargi S. P. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego 1. oddala skargę; 2. przyznaje i nakazuje wypłacić z funduszu Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi adwokatowi W. S. prowadzącemu Kancelarię Adwokacką w Ł. przy ul. [...] kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych powiększoną o należną stawkę podatku od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...], nr [...], Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 127 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000r., nr 98, poz. 1071 ze zm., w skrócie K.p.a.) oraz art. 2 pkt 2 lit. a, art. 3 ust. 1 i art. 4 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 31 maja 1996r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz.U. nr 87, poz. 395 ze zm., powoływana także jako ustawa), po rozpoznaniu wniosku S. P. o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję własną z dnia [...], nr [...], odmawiającą S. P. przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego z tytułu deportacji do pracy przymusowej.

W toku postępowania ustalono, iż ww. decyzją z dnia [...] organ na podstawie art. 1 ust. 1, art. 2 pkt 2 lit. a i art. 4 ust. 1 ustawy odmówił skarżącemu przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego z tytułu deportacji do pracy przymusowej uznając, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy potwierdza jedynie wysiedlenie rodziny strony w okresie okupacji z miejsca stałego zamieszkania do miejscowości N. Jednakże w ocenie organu celem tego wysiedlenia nie było wywiezienie do pracy przymusowej, lecz wywiezienie służące - w najogólniejszym ujęciu - wyrugowaniu większości ludności narodowości polskiej z zachodnich terenów Rzeczypospolitej Polskiej wcielonych do III Rzeszy Niemieckiej i następnie kolonizacja tych ziem osadnikami narodowości niemieckiej. Obywatele polscy wysiedlani w ramach akcji okupanta germanizacji terenów przyłączonych do III Rzeszy ("poszerzania przestrzeni życiowej", tzw. Lebensraum) byli kierowani (bądź sami musieli o to zadbać) do nowych miejsc osiedlenia. Warunki bytowe w nowych miejscach były bardzo złe, w wielu przypadkach wręcz tragiczne (magazyny i baraki, zrujnowane domy, przeludnione gospodarstwa chłopskie