Wyrok WSA w Warszawie z dnia 7 listopada 2012 r., sygn. IV SA/Wa 1114/12

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Zyglewska, Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Czerwiński, Sędzia WSA Jakub Linkowski (spr.), Protokolant ref. staż. Renata Lewandowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 października 2012 r. sprawy ze skargi P. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na uchwałę Rady W. z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - oddala skargę -

Uzasadnienie

Spółdzielnia P. w B. oraz P. sp. k. w W. wniosły skargę na uchwałę nr [...] Rady W. z dnia [...] listopada 2011 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego rejonu ulicy [...]w części objętej jej ustaleniami szczegółowymi dla jednostki terenowej [...] o przeznaczeniu U-B/MW (U) (tereny zabudowy biurowej i mieszkaniowo-usługowej), stanowiącej wydzielenie wewnętrzne [3], obejmujące teren działki skarżących [...] przy ul. [...] i teren działki sąsiedniej [...] przy ul. [...], tj. dotyczącymi, co najmniej zapisów jej:

a) § 81 ust 2 pkt 2 lit. c - ustalającym wskaźnik maksymalnej intensywności zabudowy wartości 2,5 ilorazu sumy powierzchni całkowitej wszystkich kondygnacji nadziemnych (mierzonych w obrysie zewnętrznym) wszystkich budynków zlokalizowanych na działce budowlanej do powierzchni tej działki (§ 2 pkt 40 uchwały),

b) § 81 ust. 2 pkt 4 lit. c - ustalającym maksymalną wysokość zabudowy w kondygnacjach na minimum i maksimum 4 kondygnacje.

Skarżący zarzucili:

1. naruszenie art. 3 ust. 1, w związku z art. 1 ust. 2 pkt 1, 4, 6 i 7, art. 2 pkt 1, 12, 15- 18, art. 4 ust. i 2, art. 6 ust. 1 i 2 pkt 1, art. 15 ust. 2 pkt 6, art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. nr 80, poz. 717 ze zm.), zwanej dalej "u. p. z. p.", art. 32 ust. 1 Konstytucji RP i przepisów rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. nr 164 poz. 1587), zwanego dalej "rozporządzeniem", przez nadużycie władztwa planistycznego, polegające na dowolnym określeniu wskaźników i parametrów zabudowy w Rozdziale 3 ("Przepisy szczegółowe dla terenów") zaskarżonej uchwały, w jej § 81 ust. 2 pkt 2 lit. c (odnośnie do wskaźnika maksymalnej intensywności zabudowy ustalonego na 2,5), w jej § 81 ust. 2 pkt 3 lit. c (odnośnie do maksymalnej wysokości zabudowy w metrach ustalonej na 17 m) i w jej § 81 ust. 2 pkt 4 lit. c (odnośnie do minimalnej i maksymalnej wysokości zabudowy w kondygnacjach ustalonej na 4 kondygnacje) dla terenu przy ul. [...] (teren skarżących) i przy ul. [...] (teren nieruchomości sąsiedniej), stanowiącego odrębne wydzielenie wewnętrzne 4.1.c.[3], wskazane na Rysunku planu (zał. nr 1 do uchwały), na którym obowiązują wspólne dla tego terenu i odrębne, w stosunku do pozostałego terenu objętego planem miejscowym, zasady zagospodarowania (§ 2 pkt 40 uchwały), statuujące lokalne wymagania szczególne dla inwestowania na nim i dla jego zagospodarowania {§ 4 ust. [...] uchwały).