Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 29 listopada 2018 r., sygn. II SA/Ol 721/18

Zagospodarowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Katarzyna Matczak (spr.) Sędziowie sędzia WSA Adam Matuszak sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Protokolant referent Małgorzata Gaida po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 listopada 2018 roku sprawy ze skargi Gminy - Prezydenta na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego uchyla zaskarżony akt.

Uzasadnienie

Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt sprawy wynika, że Rada Miasta O podjęła w dniu "[...]"r. uchwałę Nr "[...]" w sprawie uchwalenia "Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu położonego przy ul. A w O" dalej zwaną: uchwałą z "[...]"r.

Wojewoda W, rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia "[...]"r., stwierdził nieważność powyższej uchwały. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia podniósł, że uchwała z "[...]"r. narusza ustalenia obowiązującego studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta O, przyjętego uchwałą Rady Miasta O Nr "[...]"z dnia "[...]"r. (dalej zwana: uchwałą o studium). Dla terenów oznaczonych symbolami: "[...]" i "[...]" w planie określono przeznaczenie, odpowiednio: w formie terenu zieleni urządzonej i terenu zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej, natomiast ustalenia graficzne studium w zakresie wyznaczonych kierunków przekształceń zagospodarowania przestrzennego wskazują: w granicach terenu "[...]" na "obszar koncentracji usług ogólnomiejskich - średniej i niskiej intensywności", w granicach terenów "[...]" oraz "[...]" na "obszar zieleni nieurządzonej krajobrazowej". Wojewoda zaznaczył, że w ustaleniach tekstowych studium znajduje się zapis w brzmieniu: "Przystosowanie zieleni nieurządzonej - krajobrazowej dla potrzeb sportu, rekreacji i wypoczynku w formie lokalnych przekształceń w zieleń urządzoną i parkową (boiska sportowe, terenowe urządzenia sportowo rekreacyjne, trasy narciarskie, polany wypoczynkowe, plaże, punkty widokowe itp.)" oraz że "wyznaczone na rysunku studium kontury obszarów i terenów funkcjonalnych, oraz stref i korytarzy i infrastruktury technicznej i transportowej miasta, nie stanowią ściśle określonych linii rozgraniczających tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania stosowanych w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego. Uściślenie granic wyodrębnionych terenów funkcjonalnych następuje w procedurach planistycznych w ramach analiz stopnia zgodności ustaleń studium z rozwiązaniami przewidzianymi w projekcie planów". Organ nadzoru wywiódł jednak, że "przystosowanie" nie oznacza i nie determinuje, iż teren wskazany w planie może zostać wprost przeznaczony na zieleń urządzoną. Oznacza to, co najwyżej, że teren ten można stopniowo i "lokalnie" przekształcać w formę zieleni urządzonej poprzez zagospodarowanie obiektami, o których mowa w studium. Organ stwierdził, że ustalenia studium naruszają także ustalenia planu dla terenu elementarnego oznaczonego symbolem "[...]" w § 17 ust. 4 pkt 6 lit. f; "[...]"- § 17 ust. 5 pkt 6 lit. f, w którym powierzchnię biologicznie czynną ustalono na poziomie minimum 20%, zaś według zapisów tekstowych studium powierzchnia biologicznie czynna dla usług ogólnomiejskich i mieszkalnictwa wielorodzinnego powinna wynosić minimum 30%. Nadto organ nadzoru ocenił, że zapisy § 5 ust. 7; § 12 ust. 4; § 17 ust. 2 pkt 10 lit. a), ust. 3 pkt 2 lit. b), ust. 6 pkt 2 lit. c) oraz pkt 10 lit. a), c), ust. 7 pkt 10 lit. a)-c), ust. 8 pkt 10 lit. a), ust. 9 pkt 10 lit. a), b), ust. 10 pkt 10 lit. a)- c) naruszają art. 15 ust. 2 pkt 1 i pkt 10 oraz art. 14 ust. 6 w związku z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tj. Dz. U. z 2018 r., poz.1945, z późn. zm.), zwanej dalej: u.p.z.p., gdyż nie stanowią prawidłowego ustalenia zasad modernizacji, rozbudowy i budowy systemów komunikacji. Zarzucił też, że ustalenia planu w § 17 ust. 3 pkt 10 lit. a) ingerują w strukturę terenu zamkniętego, do czego kompetencję posiada wojewoda. Organ nadzoru stwierdził również, że ze względu na charakter i zakres zmian wprowadzonych do projektu oraz lokalizację terenu opracowania, należało ponowić uzgodnienia z Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków w O i Wojewódzkim Sztabem Wojskowym w O.