Wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 listopada 2012 r., sygn. II SA/Wa 1597/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Walawski (sprawozdawca), Sędziowie WSA Sławomir Antoniuk, Ewa Pisula-Dąbrowska, Protokolant, referent stażysta Katarzyna Skurzyńska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 listopada 2012 r. sprawy ze skargi B. B. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] czerwca 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia specjalnego oddala skargę

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 21 czerwca 2011 r. sygn. akt II SA/Wa 621/11 uchylił decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] stycznia 2011 r. nr [...] oraz decyzję ją poprzedzającą z dnia [...] listopada 2010 r. o odmowie przyznania B. B. świadczenia specjalnego. Sąd w wyroku określił również, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości i zasądził od Prezesa Rady Ministrów na rzecz skarżącej kwotę 240 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sąd w uzasadnieniu wyroku podał m.in., że " jakkolwiek przepis art. 82 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, będący podstawą przyznawania świadczeń specjalnych, znajduje się w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, to jednak świadczenia przyznawane na jego podstawie finansowane są z budżetu państwa (por. art. 84 ustawy), a nie z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. To oznacza zaś, że przy ocenie stanu faktycznego konkretnej sprawy organ nie jest związany jedynie przepisami tego aktu, który w art. 67 precyzuje, kogo uważa się za "członka rodziny" dla potrzeb przyznawania świadczeń emerytalno - rentowych (...). Definicję "osoby najbliższej" ustawodawca zawarł w art. 115 § 11 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553 ze zm.), zgodnie z którym osobą najbliższą jest m.in. osoba pozostająca we wspólnym pożyciu. Toteż Prezes Rady Ministrów, analizując stan sprawy, winien swoją ocenę skoncentrować wokół tej kwestii. Z kolei to, że skarżąca posiada określone środki utrzymania, nie wyłącza automatycznie możliwości przyznania świadczenia specjalnego, a winno być uwzględnione przy określeniu jego wysokości (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 stycznia 2007 r. o sygn. akt I OSK 1832/06, LEX nr 320805). (...) Jeżeli w sprawach pozostawionych przez przepisy prawa materialnego uznaniu administracyjnemu, nie stoi na przeszkodzie interes społeczny, ani nie przekracza to możliwości organu administracji w realizacji przyznanego potencjalnie uprawnienia, organ ten ma obowiązek załatwić sprawę w sposób pozytywny dla strony (...)".