Wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 października 2012 r., sygn. VII SA/Wa 1312/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Zielińska-Śpiewak, , Sędzia WSA Joanna Gierak-Podsiadły (spr.), Sędzia WSA Mirosława Pindelska, , Protokolant Sekr. sąd. Ewa Sawicka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 października 2012 r. sprawy ze skargi [...] S.A. [...] w [...] na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] marca 2012 r. znak [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki kładki dla pieszych I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji, II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku, III. zasądza od Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz skarżącego [...] S.A. [...] w [...] kwotę 760 (siedemset sześćdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej przez [...] S.A. w [...][...] w [...] jest decyzja Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z [...] marca 2012 r. znak: [...], wydana po rozpatrzeniu odwołania skarżącej Spółki od decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z [...] lutego 2012 r. nr [...].

Ostatnią z wymienionych decyzji organ wojewódzki -na podstawie art. 67 ust. 1 i art. 83 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r., Nr 243, poz. 1623 ze zm.), w sprawie nieodpowiedniego stanu technicznego kładki dla pieszych w [...], w części usytuowanej na działce nr [...], objętej decyzją nr [...] Ministra Infrastruktury z dnia 17 grudnia 2009 r. (Dz. Urz. M.I. z 2009 r. Nr 14, poz. 51) wyznaczającą tereny zamknięte, przebiegającej nad torami linii kolejowej nr [...], w km 234,215 przy ul. [...] w [...], nakazał [...] S.A. [...] w [...], jako właścicielowi, rozbiórkę kładki dla pieszych w [...] przy ul. [...], w części znajdującej się na działce nr [...] obręb [...] - teren zamknięty, przebiegającej nad torami linii kolejowej nr [...], w km 234,215 i uporządkowanie terenu. Wskazał, że do wykonania rozbiórki należy przystąpić w terminie do 15 kwietnia 2012 r. i zakończyć do 15 maja 2012 r. W uzasadnieniu orzeczenia [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego podał, iż przeprowadzone w dniu 19 stycznia 2011 r. czynności kontrolne dotyczące złego stanu technicznego kładki dla pieszych usytuowanej nad torami linii kolejowej nr [...] w [...] przy ul. [...], posadowionej na działce nr [...] obręb [...] i [...] obręb [...] wykazały, że wskazana kładka może stanowić zagrożenie dla jej użytkowników i ruchu kolejowego. Stąd też wszczęto postępowanie w sprawie nieodpowiedniego stanu technicznego ww. kładki, a następnie w dniach 3 i 10 marca 2011 r. przeprowadzono kolejne czynności kontrolne, podczas których ustalono, iż przedmiotowy obiekt został wyłączony z użytkowania, natomiast nie podjęto żadnych innych działań w zakresie usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości. Dalej, organ wyjaśnił, iż akta sprawy zostały uzupełnione o ocenę techniczną z 9 sierpnia 2011 r. opracowaną przez rzeczoznawcę budowlanego w specjalności konstrukcyjno-budowlanej a dotyczącą spornej kładki. Wskazana ocena potwierdziła zły stan techniczny tego obiektu, stwarzający szczególne zagrożenie dla ruchu kolejowego. Wskazano w ww. ocenie na techniczną degradację elementów stalowych kładki i kompletną nieopłacalność prac remontowych. Organ wojewódzki podał przy tym, że działka nr [...] położona w [...], na której usytuowana jest sporna kładka dla pieszych, stanowi własność Skarbu Państwa (na co wskazuje księga wieczysta [...]). Na mocy decyzji nr 45 Ministra Infrastruktury z dnia 17 grudnia 2009 r. w sprawie ustalenia terenów, przez które przebiegają linie kolejowe, jako terenów zamkniętych, uznana została za tereny zamknięte, zastrzeżone ze względu na obronność i bezpieczeństwo państwa w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne. Dostrzegając powyższe, organ przytoczył następnie przepis art. 34 ust. 1 i ust. 3 ustawy z dnia 8 września 2000 r. o komercjalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego "Polskie Koleje Państwowe" (Dz. U. Nr 84, poz. 948 ze zm.), po czym wskazał, iż na mocy ww. ustawy grunty oraz budynki i inne urządzenia leżące na gruntach znajdujących się w posiadaniu [...], stały się przedmiotem użytkowania wieczystego [...] S.A. Podkreślił, że ze zgromadzonych w aktach sprawy dokumentów nie wynika, aby przedmiotowa kładka stanowiła odrębny od gruntu przedmiot własności. W kontekście zastosowanego przepisu prawa materialnego, w dalszej części uzasadnienia organ podał przede wszystkim, iż przepis art. 66 ust. 1 Prawa budowlanego nie znajdował zastosowania, albowiem w tym przypadku wystąpiły przesłanki wymienione w art. 67. Rozwijając powyższe wskazał, iż sporna kładka jest nieużytkowana, a właściciel obiektu w toku postępowania oświadczył, że nie zamierza jej remontować. Wskazał też, że złożona do akt ocena techniczna zawiera wniosek o konieczności wykonania rozbiórki kładki w możliwym szybkim terminie. Z tych też przyczyn organ wojewódzki uznał za właściwe orzec o rozbiórce na mocy ww. art. 67. Podał jednocześnie, że nakaz rozbiórki winien obciążać [...] S.A. [...] w [...] jako właściciela kładki.