Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 15 lutego 2012 r., sygn. IV SA/Wr 775/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Kuczyński, Sędzia WSA Lidia Serwiniowska, Sędzia NSA Jolanta Sikorska (spr.), , Protokolant st. asystent sędziego Aleksandra Rygielska, po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 15 lutego 2012 r. sprawy ze skargi R. R.-K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego I. oddala skargę; II. przyznaje radcy prawnemu B. K. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu kwotę 295,20 (słownie: dwieście dziewięćdziesiąt pięć 20/100) złotych w tym 23 % podatku VAT tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w postępowaniu sądowym.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] 2011 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze we W., po rozpatrzeniu odwołania R. R.-K., dalej: skarżąca, od decyzji wydanej z upoważnienia Prezydenta W. przez Starszego Administratora ds. świadczeń rodzinnych i alimentacyjnych Działu Świadczeń Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we W. z dnia [...] nr [...] w sprawie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością opieki nad Z. R., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2006 r. nr 139, poz. 992 ze zm.), dalej: ustawa, utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu decyzji wskazało, że wnioskiem z dnia 26 lipca 2011 r. skarżąca wystąpiła do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad ciotką - Z. R.

Powołaną wyżej decyzją organ pierwszej instancji odmówił skarżącej przyznania wnioskowanego świadczenia. Jako podstawę rozstrzygnięcia wskazał art. 17 ust. 1 ustawy. W ocenie organu przepis ten adresowany jest do osób, na których ciąży obowiązek alimentacyjny. Organ ustalił, że skarżąca jest daleką krewną (córką kuzyna) osoby wymagającej opieki w związku z czym, zgodnie z przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, nie ciąży na niej obowiązek alimentacyjny wobec niej. Zdaniem organu pierwszej instancji brak było w tej sytuacji podstaw do przyznania wnioskowanego świadczenia, skoro nie zostały spełnione wszystkie ustawowe warunki uprawniające do jego pobierania.