Wyrok WSA w Łodzi z dnia 9 lutego 2012 r., sygn. III SA/Łd 1101/11

Dnia 9 lutego 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, Wydział III w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Małgorzata Łuczyńska Sędziowie sędzia NSA Irena Krzemieniewska (spr.) sędzia WSA Ewa Alberciak Protokolant asystent sędziego Adrian Król po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 stycznia 2012 roku sprawy ze skargi G. W. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Ł. z dnia [...] roku nr [...] w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej pod postacią przewlekłego zatrucia lub jego następstw wywołanych przez substancje chemiczne oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...], nr [...] Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny (zwany dalej PPIS) w Ł., nie stwierdził choroby zawodowej pod postacią przewlekłego zatrucia lub jego następstw wywołanych przez substancje chemiczne (wymienionej pod poz. 1 wykazu chorób zawodowych) u G. W.

Od powyższej decyzji odwołała się G. W., nie zgadzając się z jej treścią.

Decyzją z dnia[...], nr [...] Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w Ł. uchylił zaskarżoną decyzję w całości i umorzył postępowanie organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu organ odwoławczy stwierdził, że brak było podstaw do wszczęcia postępowania administracyjnego przez organ pierwszej instancji w przedmiocie choroby zawodowej, pod postacią zatrucia ostrego lub przewlekłego lub ich następstw wywołanych przez substancje chemiczne (poz. 1 wykazu chorób zawodowych) u G. W., bowiem nie zostało dokonane zgłoszenie podejrzenia choroby zawodowej właściwemu inspektorowi sanitarnemu (tutaj PPIS w Łodzi), a zatem PPIS w Ł. nie był uprawniony do wystawienia skierowania na badania G. W. w celu rozpoznania u niej choroby zawodowej będącej przedmiotem niniejszej sprawy. Jak wynika z § 4 ust. 1 i § 5 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009r. w sprawie chorób zawodowych, sposób zgłaszania podejrzenia choroby zawodowej jest jasno określony i sformalizowany. Oznacza to, że upoważnienie do wszczęcia takiego postępowania i wystawienia przez inspektora sanitarnego skierowania na badania jest ściśle powiązane z uprzednim otrzymaniem przez niego zgłoszenia podejrzenia choroby zawodowej w takim znaczeniu, że otrzymanie tego zawiadomienia dokonanego na obowiązkowym formularzu, jest warunkiem sine qua non wszczęcia postępowania administracyjnego w przedmiocie choroby zawodowej, za wyjątkiem sytuacji, kiedy zgłoszenie następuje w formie wystawienia skierowania na badania przez lekarza, który podczas wykonywania zawodu powziął takie podejrzenie u pacjenta. Skierowanie na badania w celu rozpoznania choroby zawodowej może wystawiać nie każdy lekarz, czy lekarz dentysta a jedynie ten, którzy przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych powziął podejrzenie, że u leczonego pacjenta występuje choroba zawodowa, a zatem zgłoszenie podejrzenia jest ściśle powiązane z objawami chorobowymi uzasadniającymi takie podejrzenie w kontekście narażenia zawodowego. Toteż okoliczność, że osoba, która w imieniu PPIS w Ł. podpisała skierowanie na badania z dnia 20 sierpnia 2009r. jest lekarzem, nie czyni z tego skierowania dokumentu, o którym mowa w 4 ust. 3 rozporządzenia w sprawie chorób zawodowych. Ustawodawca wprowadzając w rozporządzeniu w sprawie sposobu dokumentowania chorób zawodowych i skutków tych chorób, dwa odrębne wzory skierowania na badania w celu rozpoznania choroby zawodowej, z czego jeden do stosowania przez lekarzy (także lekarzy dentystów), którzy podczas wykonywania zawodu powzięli takie podejrzenie choroby zawodowej u pacjenta, zaś drugi dla państwowego inspektora sanitarnego, wyraźnie rozgraniczył znaczenie prawne tych skierowań oraz sytuacje, w których mogą być wystawione. Organ nie zgodził się ze stanowiskiem G. W., przedstawionym w piśmie z dnia 1 sierpnia 2011r. (zatytułowanym "wnioski"), że dokonane w roku 2006r. zgłoszenie podejrzenia choroby zawodowej pod postacią zespołu cieśni nadgarstka na podstawie, którego zostało wszczęte postępowanie administracyjne zakończone wydaniem ostatecznej decyzji o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej, stanowi podstawę do wszczęcia postępowania administracyjnego także w zakresie innych chorób w nim nie zgłoszonych. W zgłoszeniu, na które powołuje się strona, chociaż błędnie lekarz podał numer pozycji wykazu chorób zawodowych, bo wskazał poz. 19 zamiast 20.1, to jednak w pozycji dotyczącej narażenia zawodowego, które wskazuje się, jako przyczynę choroby zawodowej lekarz wpisał "rozpoznany zespół cieśni nadgarstka, które to dolegliwości pacjentka wiąże z wykonywaną pracą", co w sposób nie budzący wątpliwości wskazuje zespół cieśni nadgarstka, jako tę chorobę, której zgłoszenie dotyczy, zatem zasadnie postępowanie było wówczas prowadzone w zakresie tej choroby. Skoro jedynie doręczenie PPIS w Ł. zgłoszenia podejrzenia choroby zawodowej, dokonane według obowiązującego wzoru, przez lekarza sprawującego nad G. W. profilaktyczną opiekę zdrowotną, uprawniałoby PPIS w Ł. do wszczęcia postępowania administracyjnego, w ramach którego byłby upoważniony do wystawienia skierowania na badania w celu rozpoznania u niej choroby zawodowej, a takiego zgłoszenia nie dokonano, to nie zaszła wymagana prawem przesłanka do wszczęcia postępowania administracyjnego. W niniejszej sprawie doszło do wydania decyzji administracyjnej pomimo, iż nie doszło do prawnie skutecznego wszczęcia postępowania, a to stanowi podstawę do uchylenia zaskarżonej decyzji i umorzenia postępowania w sprawie jako bezprzedmiotowego.