Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 11 stycznia 2012 r., sygn. II SA/Gd 911/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Katarzyna Krzysztofowicz (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Wanda Antończyk Sędzia WSA Dorota Jadwiszczok Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Małgorzata Kuba po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 stycznia 2012 r. sprawy ze skargi I. T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 7 września 2011 r., nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Wójta Gminy z dnia 25 lipca 2011r., nr [...]; 2. uchyla postanowienie Wójta Gminy z dnia 25 marca 2011r., nr

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku - wyrokiem z dnia 8 grudnia 2010 roku, sygn. akt II SA/Gd 589/10, uchylił zaskarżoną przez I. T. decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 17 maja 2010 r. oraz poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy z dnia 16 kwietnia 2010 r. Decyzjami tymi odmówiono skarżącej przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką nad niepełnosprawną matką. Sąd stwierdził, iż organy administracji - poprzez literalne stosowanie art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2006 roku, nr 139 poz. 992 ze zm.) w sytuacji, gdy matka skarżącej - posiadająca orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności, pozostaje w związku małżeńskim z osobą, co do której stwierdzono lekki stopień niepełnosprawności i która (w ocenie skarżącej) nie jest w stanie sprawować nad nią opieki, dokonały niewłaściwej interpretacji ww. przepisu. Zdaniem Sądu, interpretacja art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a w związku z art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych z uwzględnieniem ugruntowanego orzecznictwa sądów administracyjnych i Trybunału Konstytucyjnego prowadzi do wniosku, że pozbawienie prawa do świadczenia z tytułu pozostawania w związku małżeńskim nie powinno następować w przypadku, gdy małżonek osoby, która posiada stwierdzony znaczny stopień niepełnosprawności i wymaga w związku z tym opieki osoby trzeciej, nie jest w stanie sprawować takiej opieki z uwagi na stan zdrowia. W ocenie Sądu fakt, że stan zdrowia małżonka osoby posiadającej orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności uniemożliwia mu sprawowanie opieki, nie musi być wykazany orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, lecz może być wykazany również innymi dowodami, wymóg taki nie wynika bowiem z ustawy. Do uznania, że dana osoba nie jest w stanie, z uwagi na stan zdrowia lub wiek, sprawować opieki nad inną osobą, nie jest konieczne stwierdzenie, że sama ta osoba wymaga opieki innej osoby. Sąd wskazał nadto, że uzyskanie świadczenia pielęgnacyjnego nie jest uzależnione od wysokości osiąganego dochodu. Oderwanie świadczenia od kryterium dochodowego świadczy, zdaniem Sądu, o rozszerzeniu przez ustawodawcę zakresu tego prawa w celu umożliwienia sprawowania opieki nad osobami niepełnosprawnymi przez członków ich rodziny. Przemawia to za taką interpretacją przepisów ustawy, która w szerokim zakresie uwzględni uprawnienia członków rodzin do skorzystania z tego prawa. Sąd nakazał organom, by ponownie rozpoznając sprawę dokonały szczegółowych ustaleń w oparciu o wszelkie przedstawione przez skarżącą dowody w celu ustalenia, czy mąż matki skarżącej, z uwagi na stan zdrowia, jest w stanie sprawować opiekę nad niepełnosprawną żoną, matką skarżącej, i by dokonały interpretacji przepisów ustawy zgodnie z wykładnią przepisów prawa dokonaną przez Sąd.